http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=194 เธอของฉัน..... คนนี้ชอบทำอะไรพิลึกๆ แปลกๆไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน มีทั้งเรื่องที่น่ารัก น่าชัง จนต้องนำมาเขียนในอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง.. เธอของฉัน.... แสนใจดี ใจกว้าง มีน้ำใจ เวลาใครไปใครมาที่บ้าน แทบปลิ้นตู้เย็นหาของมาบำรุงบำเรอแขก ... เธอของฉัน........ เป็นสีสัน ของครอบครัว เพื่อนฝูง และญาติมิตร เพราะว่ากล้าพูด กล้าทำ กล้าแสดงออก แม้ว่าบางครั้งจะดูแปลกๆยังไงไม่รู้ งานไหนงานนั้น เธอของฉันจะต้องร้องเพลง หรือไม่ก็อ่านกลอน บางทีอ่านๆไป ไม่มีใครประทับใจ ในกลอนอันอ่อนหวาน ที่เขียนด้วยดวงใจนี้ที่แสนพิศดารพันลึก วิจิตรบรรจง เธอก็จะร้องไห้เสียเอง งานนี้เรียกว่า เขียนเอง อ่านเอง และซึ้งเอง........ เธอของฉัน........... ชอบขี่จักรยานซิ่ง จนบางที ไปนอนกลิ้งอยู่บนถนน แต่ก็ยังไม่เข็ด ยังลุกขึ้นมาขี่ทำท่าสวยต่อไป เธอของฉัน........ ชอบแต่งตัวประหลาดๆ จนในหมู่ญาติยกนิ้วให้แล้ว ทั้งๆที่ตอนนี้เธอเบื่อโลกแล้วจำใจลดความเปรี้ยวไปเสียเยอะ และนำเสนอแฟชั่นใหม่ล่าสุดมาแรง มานุ่งผ้าถุงพันพันแบบแปลกๆแทน.. เธอของฉัน........ รักสุนัขมาก แต่เลี้ยงไม่ได้เพราะเธอฝันร้ายถูกสุนัขกัดตลอด มีอยู่ครั้งนึงไม่นานเธอกลับบ้านเกาะ พาฝรั่งรูปหล่อพ่อเป็นสถาปนิก..ชื่อสก๊อต..ไปประทับใจ แต่ตัวเธอเองไซร้กลับได้เขี้ยวสุนัขประทับกาย ประทับน่องก่อนกลับ ต้องไปฉีดยา ตอนดึกๆเพราะสุนัขหนึ่ง ที่วิ่งริมหาดหน้ารีสอร์ทน้องสาวเธอ ดันมาพิสวาสน่องเรียวงาม...คงเห็นเป็นของหวานมันส์น่ากินชะมัดเสียนี่ และตลกนี้ขำไม่ออก ตรงที่ถามว่าน้องว่ามันฉีดยายัง น้องดันบอกว่ามันไม่เป็นไรหรอก..มันแค่คันเขี้ยวเล่น. โอะโอ!ข้าพเจ้ารับไม่ได้ค่ะเหตุผลนี้ เลยต้องชีช้ำฉีดป้องกันไว้ก่อนดีกว่านะน้องนะไม่ว่ากัน แต่ตอนนี้แปลกดีมั้ย ที่ทุกเช้าจะมีสุนัขของเพื่อนบ้าน มานอนรอเธอ และบิดขี้เกียจให้ดู ที่เธอนี้หนาแสนเอ็นดูแสนรักเสียเหลือเกิน สุนัขตัวนี้นมโตงเตงโตงเว้า และเธอก็ตั้งชื่อเก๋จังว่า เมริ เอ๊ะ..งานนี้คล้องกับชื่อใครน้อ เธอ..ของฉัน บางครั้งมีคนบอกว่าเหมือนสาวไฮโซ.. แต่จริงๆแล้วฉันว่า สาวซอมซ่อมากกว่าเพราะเธอรับบท ทำงานจับฉ่ายได้ทุกประเภท..มิว่างเว้น.. และเธอจะปล่อยผมสยายให้ยุ่งเหยิงกระเซิงกระซุย ไม่ไยดีโลก และชีวิต เอาเสียเลยแล้ว... เธอของฉัน............ ชอบทำตัวเป็นนักสังคมสงเคราะห์ ใครอย่าได้ไหว้วานอะไรนะ จะรีบวิ่งไปช่วยกุลีกุจอช่วยทุกอย่าง ไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อย แต่พอกลับมาถึงเธอก็จะนอนนิ่งมิไหวติงซุกตัวตรงโซฟา กับหมอนนิ่มๆราวกับว่า เพิ่งเดินทางกลับมมาจากสนามรบ ก็ไม่ปาน.. เธอของฉัน......... ชอบและรัก คนที่พูดจาดี ไพเราะอ่อนหวาน บานตะไท และช่างเอาใจคนเป็นที่หนึ่งเหมือนเธอไง เธอของฉัน....... ช่างฝัน ช่างสรรหาโปรเจคร้อยล้าน มาคิด ให้ชีวิตมีรสชาติไม่จำเจ และเก๋มากที่เธออยากไปอยู่อัฟริกาแบบนางเอกหนังดังฮอลลีวู๊ด ทั้งเมอริล สตริฟ และเจสสิกาแลงค์ เธอกำลังลุ้นว่าจะได้ไปมั้ยน๊อ เพราะหัวใจเธอฝันแต่จะกลับคืนพงไพรพนา ท่าเดียวเลย ไม่ว่าจะเป็นหนแห่งไหนในโลกนี้อะนะ เธอ..ของฉัน.. จะไม่ชอบไปที่มีคน คน คน มากมายมากมีตามห้างหรู ที่ดูดูช่างซื้อกันเสียจริงเสียจัง เพราะเธอนั้นเหลือแค่จะกลับไปนุ่งใบตอง และนอนกับผืนดินผืนทรายแทนแล้ว เฮ้อ.. เธอของฉัน......... ชอบแต่งบ้าน แบบไม่ยอมควักเงินลงทุน ชอบเที่ยวสอดส่ายตา หาดงดอกไม้ ดอกหญ้าข้างทาง ที่ไม่มีคนเห็นคุณค่าไยดี เธอจะขี่จักรยานคู่ขา คู่ใจ คู่ล้ม พร้อมมืดในมือ น่ากลัวนะ แล้วไปตัด ตัด ตัด ดอกหญ้า ที่เป็นแท่งยาวๆ ที่ขึ้นเป็นดงตรงถนนทางเข้าหมู่บ้าน บางทีก็ตัดใบตองมากมีมาประดับบ้านประดับใจ ให้สวยงามราวโลกไพร และเด็ดดอกเข็มริมรั้วบ้านร้าง ที่ออกดอกดกมากมาย แต่ไม่มีใครสนใจเลย.. วิธีนี้ใครจะนำไปใช้ไม่ว่า แต่ต้องระวังให้ดีนะ ไม่งูก็สุนัขจะกัดเอา... เธอของฉัน......... ขยันจัดบ้าน ย้ายโน่นย้ายนี่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา และชอบแต่งบ้านด้วยของทำมือหรือไม่ก็ของเก่าโบราณ เธอบอกว่าพยายามทำบ้านให้มีชีวิตชีวา ไม่ใช่มีแค่วิญญาณตายด้านแห้งเหี่ยวใจ ของคนที่อาศัย แค่อยู่ไปวันๆ ไว้แค่กินนอนทำงานให้ผ่านๆไป...... เธอของฉัน........ บ้าคอมมากจนรู้ตัวดี และบ้าเขียนเรื่องน้อยสาระมาลง.. เธอบอกว่าบางที อยากให้คอมพังๆไป จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอยู่แต่หน้าจอเล็กๆ โลกสี่เหลี่ยมที่มีทั้งเรื่องแสนดี และแสนวุ่นวายสับสนของผู้คนห้าหมื่นพันล้าน โลกที่แสนแห้งแล้งทางจิตวิญญาณ..สำหรับเธอนะ เพราะเธอไม่ชอบท่องเวบ.. เธอจะติดหนึบติดนานกับบ้านเรือนไทย ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าวันไหนพายุจะหอบเอาเรือนรัก ร่มใจ.. กระชากใจกระชากรักเธอไปแบบลับลามิกลับมา ให้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายให้ลุ้นแล้วลุ้นอีก และสำหรับเธอแล้วไม่ดีเท่ากับโลกแห่งความจริง และโลกธรรมชาติ แถมบางทีเธอยังไปกวนเอาเวลาของคนบางคน ที่ต้องการใช้เธอแค่เป็นสะพาน เชื่อมรัก มาแชทกันไม่ให้เขาได้หลับได้นอน..เฮ้อ!... เธอของฉัน......... ชอบกอดคน เป็นประเพณี ที่เธอนี้บอกว่าอยากสร้างความอบอุ่น จากสุขสัมผัสให้กับทุกคนที่เธอรัก และโหยหาความรักแบบเธอ เธอบอกว่าเป็นของที่ไม่ต้องซื้อหา แต่จริงใจอย่างที่สุดที่จะบอกว่า เรารักกันนะ เธอของฉัน........... แสนรักธรรมชาติ ทะเล สายฝน แสงเทียน และทุกสิ่งนี้ที่ทำให้ใจเธอละมุนละไม.. รัก รัก รัก เพราะชีวิตเธอนั้นเกิดและโตมากับ ทะเลสวยใสสีมรกต หาดทรายขาวยาวเหยียด สายลมละมุน แสงแดดจัดจ้ายามฤดูเหมันต์ กับยามค่ำที่มีพระจันทร์ดวงโตลอยทายทักให้พักใจ กับดวงดาวสุกใส สุกปลั่ง ที่ลอยเกลื่อนฟ้า ดูใกล้แสนใกล้ราวกับจะเอื้อมมือคว้าไขว่ได้.. เป็นเกาะ กลางอ่าวไทย ดั่ง ไข่มุกข์เม็ดงาม ก่อนที่จะถูกความเจริญมาปล้น ให้กลายเป็นไข่มุกข์กระดำกระด่างไม่งามวาววับ ส่องประกาย จับใจเหมือนเก่าก่อน มาวันนี้เกาะของเธอมีคนกล่าวว่าเปรียบดัง เกาะสวาทหาดสวรรค์(ของคนติดยาบางกลุ่ม) จนใจเธอนี้หนาแสนเสียดาย.... คืนฝันวันแสนดีในอดีตที่มิอาจหวนย้อนคืนมา..... เธอของฉัน........... ยังมีเรื่องราวมากมาย ที่ทั้งดีทั้งร้าย ทั้งน่ารัก น่าชัง ทั้งที่อยากจำและอยากลืม และเธอบอกว่าจะไม่ขอหยุดฝัน แม้กระทั่งบ้านของเธอนั้น เธอก็ตั้งชื่อว่าบ้านใบไม้... ทั้งสิ้นทั้งมวลที่เธอฝันไว้ก็เพื่อ สร้างพลังใจกันจนกว่าชีพนั้นจะสิ้นสลาย ความฝันที่เธอแค่ฝันดี ฝันกลางใจ ฝันกลางฤดูฝน... และบางที บางฝันเธอได้พยายามทำให้ฝันนั้นเป็นจริง และมีความจริงรองรับแล้วแค่เธอตัดใจลาจากบ้านในเมืองลวง เพื่อกลับไปทำรีสอร์ทกระท่อมทาร์ซาน สร้างบ้านบนต้นไม้ที่แสนจะเรียบง่าย งามด้วยดอกไม้ไทยรายรอบ ในยามค่ำที่เธอฝันจะเดินดายเดียวเกี่ยวเก็บงาม มาประดับหวานประดับหัวนอนให้แขกของเธอหลับฝันดี ขอแค่เธอตัดสินใจ แค่นั้น... และคงอีกไม่นานนี้เธอจะรวมเล่มผลงานของคนช่างฝันออกมา ไล่แจกคนดีที่เธอแสนรัก และรักเธออย่างจริงแท้.. .(คิดมาสองปีเข้านี่แล้วนะ). มอบให้เป็นของขวัญ และสุขสมฝัน... ได้สานฝันของเธอนั้น ให้เป็นจริงได้สักที ที่เธอนี้รอพระเอกผู้ช่วยมา6ปีแล้วนะจะบอกให้ ไม่ว่าเรื่องเวบตัวเองเรื่องย้ายถิ่นฐาน หรือแม้กระทั่งมาให้กำลังใจเธอ .... เฮ้อ!แสนจะเหนื่อยใจรอซะจริงๆ และหากเป็นจริงได้จะยิ่งทำให้เธอคนนี้... มีความสุขซึ้งตรึงใจ ยิ่งกว่าได้เพชรห้ากะรัต มากองลงตรงหน้าเสียอีกนะ ให้สมกับที่เธอเกิดมา... อยากจะเป็น นักเขียน ตั้งแต่ตะวันขึ้นยันจะสว่างทุกคืนวัน กับฝันลมลมแล้งๆนี้ นะที่รัก ที่คงพอกันละมั๊งนะคะทุกดวงใจไทยโพเอมผู้เข้มข้นด้วยพลังรักในรจนา...
พุด 21 ส.ค. 2546 15:30 น. - ID 38039 
790
4
0
21 สิงหาคม 2546 15:34 น. - comment id 161593
มั่วมากค่ะ เพราะเธอกำลังจะรีบไปคุยโทรกับคนที่มติชนสุดสัปดาห์ ที่สัญญาให้เธอโทรไปเอาเบอร์คุณโกศล จะกลับมาแก้เพลงและลงใหม่ในหน้าส่วนตัวนะคะ คนดี ..ไปก่อนนะคะ......... ........... กลับมาแล้วค่ะและหวังใจต้อนรับ คุณเล็กมิ่งมิตรหนุ่มใจดีจากมติชนที่ช่วยหาเบอร์พระเอกนักเขียนในฝันให้พุดพัดชานะคะ..และยินดีต้องนรับด้วยผลงานชิ้นนี้ เลยค่ะหากเข้ามาอ่านะคะ ด้วยรัก เพลงนี้เพราะกว่าค่ะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=194 เธอรู้หรือเปล่า ทูล ทองใจ : : Key C เธอรู้หรือเปล่า พี่เฝ้าแต่ปรารถนา อยากจะอยู่ใกล้ขวัญตา เหมือนดังทิวาคู่กับราตรี อยากจะรัก หวังใจใคร่ฝากไมตรี อยากอุทิศ ชีพ นี้ แด่เธอไว้เป็นเดิมพัน เธอรู้หรือเปล่า เป็นเงาติดตามนวลนาง อยากจะจูบสองปราง สองบัวสล้างเหมือนดั่งใจ ฝันพี่คลั่งไคล้ เหมือนดังกระต่ายหมายจันทร์ มอบชีวิต พี่ นั้น น้องจงโปรดได้ปราณี หากพี่ขาดเธอ พี่คงสิ้นสุขทั้งชาติ เหมือนแดนฟ้าขาด ดวงเดือนและดวงสุรีย์ หากน้องไม่รัก น้องจงได้สงสารพี่ น้อง ไม่ ไย ดี ก็ควรจะมีเมตตา เธอรู้ไหมว่า เวลาที่ผ่านเลยไป พี่คอยเจ้าเผยใจเหมือนคนเป็นไข้ที่รอคอยยา หากว่าน้อง เฉยเมยไม่เอ่ยวาจา พี่คงช้ำ กว่า ฟ้า นิราศขาดเดือนและดาว เธอรู้ไหมว่า เวลาที่ผ่านเลยไป พี่คอยเจ้าเผยใจเหมือนคนเป็นไข้ที่รอคอยยา หากว่าน้อง เฉยเมยไม่เอ่ยวาจา พี่คงช้ำ กว่า ฟ้า นิราศขาดเดือนและดาว...
21 สิงหาคม 2546 21:05 น. - comment id 161652
เธอรู้ไหมใจฉันนั้นห่วงหา เป็นห่วงทุกเวลาเสมอ ๆ เธอรู้ไหมใจฉันเป็นของเธอ ไม่เคยเปลี่ยนเป็นอื่นเสมอนะเธอคนดี ***แวะมาเป็นกำลังใจให้สมหวังแล้วกันนะค่ะ***
22 สิงหาคม 2546 11:25 น. - comment id 161872
ถึงเวลาราตรีได้ผ่านไป เหตุเพราะนั่งอยู่มิได้ ล้มตัวหนี นอนพาดสามสะพานประดามี ให้คนเขาอึงมี...ไปรักกัน ส่วนตัวฉันนอนหลับ..หายปวดร้าว หลับทุกคราว อบอุ่น ในห้วงฝัน ได้มาพบ..มากเพื่อน มากมิตรพลัน เจิดจำรัส เกินรำพัน ...พุดพุดชา...?
22 สิงหาคม 2546 12:33 น. - comment id 161898
อ่านมาจนจบ จึงได้พบว่า เธอของฉันนั้นหนา คือพุดพัดชาคนงาม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
