http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2126 ไม่มีคำพูดออกไปจากใจนี้ ไม่มีคำเสียใจและเสียขวัญ ไม่มีคำแก้ตัวใดใจจาบัลย์ ไม่มีคำรำพันรำพึงครวญ.. เธอเชือดเฉือนหัวใจจนสิ้นซาก เธอกระชากใจยับเกินไห้หวน เธอรู้ดีฉันชอกช้ำมาเกินควร ทุกสิ่งล้วนแหลกยับอยู่กับใจ ทำร้ายร่างดีกว่านะยอดรัก ไม่นานนักเจ็บคลายหายร้าวไหว ยังมีเธอรุมกรีดซ้ำแผลหัวใจ ทั้งร่างทั้งใจในวันนี้..ไม่มีแล้ว..ไม่ใช่คน!
19 สิงหาคม 2546 23:21 น. - comment id 161340
คืนนี้จบเจ็บสาสะใจดีไหมละคะ!คนดี ที่ชอบคิดว่าพุดพัดชานี้ หวานๆลูกเดียวเลยจริงไหม พุดพัดชาทำพิธีกรรมจุดเทียนสะพรั่งพราว ใต้กอแก้วก้านกิ่งค่ะคืนนี้.. อยากให้ทุกดวงใจในเรือนไทยได้เห็น.. และออกไปเก็บดอกเล็บมือนางกับเข็มชมพู..พร่างงามมาใส่โถแก้วค่ะ หอมจนลืมโศกลืมเจ็บตามกลอนเลยค่ะ และขอฝากหอมพิเศษนี้จากดวงใจแสนเศร้าซึ้งถึงชัยชนะและผู้หญิงไร้เงามานะที่นี้นะคะ.. ราตรีสวัสดิ์นะคะ ค่อยมาตอบกลอนนะคะบายๆๆๆ
19 สิงหาคม 2546 23:26 น. - comment id 161343
ทำพิธีกรรมจุดเทียนสะพรั่งพราว ทำ.ทำไมคะ ..
19 สิงหาคม 2546 23:34 น. - comment id 161346
โหยร่ำในความคิด ถึงความตายฉันฝันถึง ทุกยามคราวฝันฉันตายลง สู่โลงอันสูงส่งในหัวใจ
19 สิงหาคม 2546 23:35 น. - comment id 161347
อิมคะ เวลาบ้านนี้มีแขกจากเมืองไกลมาหรือจัดงาน หรือเจ้าของบ้านต้องการความสุขซึ้งเศร้า ก็จะจุดเทียนในโคมแก้วแขวนให้หัวใจพริ้งพรายงดงามขึ้นค่ะแค่นั้น
20 สิงหาคม 2546 00:40 น. - comment id 161374
เหลือแต่เพียงร่างกายไร้ดวงจิต ให้มิ่งมิตรเสมอขวัญด้วยหวั่นไหว เขาทำเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี ทำได้ไงกับรักฉันนั้นช้ำตรม หรือเพราะเราเป็นคนที่ไม่ดีหนัก เขาจึงหักรักชังนั่งขื่นขม เขาจึงทิ้งรักไว้ให้ได้ช้ำตรม เหลือแต่เพียงร่างกายไร้อารมณ์ตรมจิตใจ ***เป็นกลอนที่โดนความรู้สึกอย่างจังเลยค่ะ***
20 สิงหาคม 2546 01:48 น. - comment id 161394
มาดูด้วยความฉงนสนเทห์ ว่า พุดเป็นไรไปหว่า อ้อ ........ยังอยู่ดีน้อ ที่แท้ก็แกล้งร้องไห้ ฮ่ะ ฮ่ะ หลอกอีกแล้วนะเเพ่อนเรานิ
20 สิงหาคม 2546 04:47 น. - comment id 161398
แวะมาพร้อมกับมารับเอาหอมพิเศษกลับไปด้วย หวังว่าคงไม่จางหายนะครับ