http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=290 ในร้านกาแฟ... สายน้ำตกระรินไหลจากชายคา พร่างสายลงมายังบึงบัวเล็กๆ เสียงเพลงคลาสสิคบรรเลงเบาๆคลอเคล้า.. ต้นไม้รายรอบกระท่อมไม้สนเขียวชะอุ่ม มีเฟิร์นกับหญ้ามอสเกาะคาคบพญาสัตตบรรณสูงเป็นช่อชั้น กระถางกล้วยไม้สะพรั่งสีสลับดอกดวง แขวนตรงชายคา.. แสงอาทิตย์ยามสนธยา ส่องลงมาทายทักอย่างอบอุ่นอ่อนโยน.. กลิ่นกาแฟ หอมกรุ่น หอมหวานพอกันกับรอยยิ้มเจ้าของร้าน..คละคลุ้งกำจายไปทั่วอาณา เรือนไม้บ้านไร่กาแฟ ที่พุดพัดชาชอบมานั่งพักพิงเขียนงานงามตามใจฝัน เธอ..เจ้าของร้านนั้นมีไร่อยู่ที่จังหวัดเลย. .และคงไม่นานเลย ..จนเกินรอ.. พุดพัดชาวาดหวังว่าจะได้ไปเยือนตามคำเชิญที่มากไมตรี แสนมีน้ำใจงามนั้น สักวันอย่างแน่นอน... ในบรรยากาศแสนดี..พุดพัดชาเขียนเรื่องนี้ริมหน้าต่าง ท่ามกลางไม้ไพร โต๊ะตรงหน้าเป็นกระจกใส ...มองเห็นเมล็ดกาแฟคั่วแล้ว อัดเต็มแน่น เป็นไอเดียงาม และท่ามกลางแสงเทียน..วับแวม..กับเก้าอี้ไม่สน..ราวกระท่อมไพร แสนโรแมนติก หากมีหวานใจมานั่งซึ้งซ่านสบตา..หวานฉ่ำเบื้องหลังแก้วกาแฟ ก็คงยิ่งพาฉ่ำชื่นชื่นใจ..ไฉนเลย! และขอแถมด้วยบทความข้างล่างที่เคยแต่งไว้นานมานะคะ กาแฟ กาแฟ และกาแฟ... ฉันชอบกาแฟ...ถามตัวเองหลายหน แล้วว่าด้วยเหตุใด คงเป็นเพราะ..ทำให้ ใจที่เหี่ยวเฉา คึกคักขึ้นมานะซี... กาแฟ คิดอีกที หรือฉันชอบ เพราะสีของมัน ที่เข้มข้น เหมือนชอบคนผิวสี ที่ฉันชอบคิดว่า ดูช่างแสน แฮนซั่ม..ยังไงยังงั้นเลย เอ๊ะ!..แล้วมันไปกันได้ไหมนี่ ฉงนใจ.... ฉันชอบกาแฟ..ที่แน่แน่ ดื่มทีไร โลกสดใส แสนสดชื่น แม้บางวัน ใจของฉันจะขมขื่น ฉันก็ดื่มกาแฟ ดับร้อนใจ กาแฟหอมละมุนลิ้น กลิ่นยวนยั่ว ทั้งที่คั่ว ทั้งที่บดจนเป็นผง ร้านกาแฟ ทำให้ ได้พบรักกับบางคน.. บางถนน จะมีร้านกาแฟ ที่ชุมนุม.. จะถกเรื่องนายกก็ที่นี่ เรื่องดนตรี เรื่องหัวใจ จิปาถะ... ร้านกาแฟ เป็นสภาตำบล และหมู่บ้าน ให้โจษขาน ทุกเรื่อง ว่าโลกเราไปถึงไหน แล้วอิทธิพล กาแฟ จะไม่มากได้ยังไง เมื่อเดินไปที่ห้างหรู ก็ยังมีร้านกาแฟ กาแฟ และกาแฟ ! .............. กาแฟ กาแฟ กาแฟ แย่ไม่เอ่ย! กาแฟ กาแฟ แทนความรัก ขมใจนัก อดไว้ รอกินหวาน ถ้าไม่ชอบ รีบเติม รสน้ำตาล ให้หวานหวาน มันส์มันส์ คงไม่ดี... รู้รสขม กลมกล่อม ไว้เปรียบกับรสหวาน รอรักบาน ขมก่อน อย่าเพิ่งหนี หากมัวหลง น้ำตาล ไม่เข้าที ไม่นานนี้ ไขมันสูง อุดหัวใจ..... กลิ่นหอม บริสุทธิ์ ของหญิงสาว ที่ต้องคาว ขมขม เพราะหวั่นไหว มีบางคน มาเติมน้ำตาลปลอม ในหัวใจ หลอกล่อไป วันวัน ฝันค้างคา... กลิ่นกาแฟ หอมกรุ่น อุ่นไอรัก ต้องรู้จัก ถนอม คอยห่วงหา รู้จักเติม หวานวันละนิด ทุกเวลา กาแฟจ๋า จะอร่อย ต้องคอยคอกาแฟที่เติมเป็น!ทำเป็นให้พอดี้พอดีจ้า!
15 สิงหาคม 2546 21:30 น. - comment id 160305
กาแฟขาดน้ำตาล คงขาดหวานมากใช่ไหม แต่เต็มความรักให้ คงใช้ได้แทนน้ำตา ***มาเต็มความรักแทนน้ำตาล ไม่รู้ว่าจะหวานพอหรือเปล่าซิค่ะ อิ อิ***
15 สิงหาคม 2546 21:35 น. - comment id 160308
กาแฟที่ฉันรัก มาทายทักทุกเช้าเมื่อ กาแฟขมขมเจือ ด้วยน้ำตาลเพียงช้อนเดียว . . . . กาแฟขมขม กับเช้าที่มืดมนอนธกาล นหยุดดื่มมาเท่าไหร่ แล้วใยฉันหวนกลับนำเข้าสู่ร่างกาย ใช่สิ ฉันมิอาจร้างลาจากกาแฟดำแก้วนั้นไปได้ กาแฟดำคงอยู่ทุกวันกับตัวฉัน แม้เสียงทัดทานจากผู้ฅนมากมายมิสามารถ . . . รักกาแฟดำ . . . |NdEpEndEnT
16 สิงหาคม 2546 00:19 น. - comment id 160438
ทรีอินวัน..นั้นสบายไม่หน่ายรัก ใครจะทักว่าสามัญฉันไม่ซน ดื่มกาแฟหอมหอมย้อมใจตน มองสายฝน...จิบกาแฟ..แหมสบายใจ น้องพุดที่รักและคิดถึงคะ ...มาเยี่ยมค่ะ เลี้ยงกาแฟสักแก้วได้ไหมคะคืนนี้
16 สิงหาคม 2546 07:17 น. - comment id 160481
กาแฟกลิ่นหอมกรุ่น จิบอุ่นอุ่นคุ้นลิ้นจัง ยินเสียงเพลงน่าฟัง พริ้วแผ่วดังมาตามลม ชื่นใจจัง...ได้มาจิบกาแฟกับพี่พุด *^_^*