http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=367 ........... จริงๆแล้ว...ภาค..ต้องเรียกยาย..ว่าย่า.... แต่..ภาคก็เรียกว่ายาย..ตามลูกๆของคุณป้า..และน้ามาตลอด ตั้งแต่จำความได้...... ภาค..ไม่มีพ่อ...ตั้งแต่อายุ..สองขวบ... .พ่อลาภาคไปอยู่บนสรวงสวรรค์...และภาคก็โตมาท่ามกลาง ความรัก...ความอบอุ่นใจ..ด้วยรักนี้ ที่ได้ชดเชยมาจากทุกคน..ที่รักภาคดังดวงใจ........ และโดยเฉพาะ...จากยาย....คนดีที่หนึ่งเลยของภาค........ ยาย...ใจดี...ใจเย็น...และใจงาม...ขยันขันแข็ง.... หนักเอาเบาสู้...เยี่ยงหญิงงามของดินแดนแห่งที่ราบสูง......... ของประเทศนี้...ที่แสนเด็ดเดี่ยว แม้ลำบาก...ยากจน.. ก็อดทนต่อสู้...เพื่อชีวิตที่วาดหวัง..ว่าพรุ่งนี้ต้องดีกว่า ยายดูแลภาคยิ่งกว่าลูก...ด้วยรัก..ด้วยสงสาร.. ทุกคืน ภาคจะนอนหลับชิดใกล้..จนได้ไออุ่นจากอ้อมอกยาย... มือเหี่ยวย่นของยาย......จะคอยพัดโบกวีให้ภาค นอนหลับฝันดี.......... มือเหี่ยวย่นของยาย....ที่หว่านกล้า..ดำนา..มาจนชั่วอายุยาย....... ทุกเมล็ดพันธุ์พืช.....ที่ยายฝังฝากลงดิน...ราวมือนางฟ้าเนรมิตร.. ให้ได้เพลิดเพลินชื่นชมยามยอดอ่อนผลิชูช่อ แทงหน่อ โผล่พ้นดินงาม มาทายทักกับตะวัน....... ยายของภาค......เปรียบดังดวงตะวัน....สีส้มเจิดจ้าสาดแสง...ทั่วท้องทุ่ง.... ให้ใจภาคเจิดจ้ากระปรี้กระเปร่า พอกัน...ที่จะรู้รักโลก...และชีวิต....อย่างบริสุทธิ์ล้ำ........... ภาคคิดถึงยาย.....คิดถึงฝนหลงฤดู ....พรูพร่าง....แผ่นดินชุ่มฉ่ำ.... ราวฟ้ามาโปรด...ให้ยอดติ้ว..ผักหวาน... ดอกขะเจียว...คงงอกงามมาทายทัก... ให้ผู้คนของท้องทุ่งบ้านภาค...มีอาหารอร่อยกรอกหม้อ......... เมฆฝนจากฟ้า...ฤดูหนาวตะวันตกดินช้า........... เหมือนที่นี่...แม้ภาคจะอยู่ไกลแสนจากยาย......... อากาศหนาวมาก.......ภาคคิดถึงอ้อมอกอุ่นของยาย.... ภาคคิดถึง..ทุกคนในหมู่บ้านเล็กๆของภาคที่ แสนอบอุ่นเป็นสุข...... ภาคคิดถึงบ้านของเรา....บ้านที่มีรั้วไผ่หนามรอบบ้าน.. .และบางบ้านกลายเป็นซุ้มให้เถาบวบเกาะเกี่ยว ยามฝนมา....... ยายครับ...ไม่ว่าภาคอยู่แผ่นดินไหน ในโลกนี้.. ภาคก็ไม่เคยลืม....ท้องทุ่งนา...งานบุญบั้งไฟ.....และ.... ความรักของยาย.....ที่ตามติดมาอยู่ในใจของภาค..ให้หนาวคลายเป็นอุ่น.......... ยายครับ...ภาคอยากกลับมากอดยาย... ให้ยายใช้มือสั่นๆและเหี่ยวย่นของยาย...ลูบหัวลูบผมให้ศีลให้พร... ยายครับ...ภาคคิดว่ายายคงรอ....... ให้ภาค...บินข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาหายาย...เหมือนใจภาคเวลานี้.. ที่ลอยละลิ่วบินมาซุกอกยาย..มากอดยายแน่นๆ.... และภาคอยากบอกบอกยายว่า.......... .............ภาครักยาย...ที่สุดในโลกเลยครับ........... แด่คนดี..ที่ CLEVELAND..ด้วยรักและเข้าใจค่ะ............ เดือนเพ็ญ แสงเย็นอร่าม นภาแจ่มนวลดูงาม เย็นชื่นหนอยามเมื่อลมพัดมา แสงจันทร์นวลชวนใจข้า คึดถึงถิ่นที่จากมา คิดถึงท้องนา บ้านเรือนที่เคยเนา กองไฟสุมควายตามคอก คงยังไม่มอดดับดอก จันทร์เอยช่วยบอกให้ลมช่วยเป่า โหมไฟให้แรงเข้า พัดไล่ความเยือกเย็นหนาว ให้พี่น้องเรานอนหลับอุ่นสบาย เรไร ร้องฟังดังว่า เสียงเจ้าที่เฝ้าคอยหา ลมช่วยพัดมากระซิบข้างกาย ข้ายังคอยอยู่มิหน่าย มิเลือนห่างจากเคลื่อนคลาย คิดถึงมิวาย ที่เราจากมา ลมเอยช่วยเป็นสื่อให้ นำรักห่วงจากดวงใจของข้านี้ไปบอกเขาน้ำ นา ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา จะไปซบหน้าแทบอกแม่เอย...........
พุด 14 ส.ค. 2546 00:44 น. - ID 37751 
750
2
0
14 สิงหาคม 2546 01:16 น. - comment id 159954
ราตรีสวัสดีนะค่ะ คุณพี่พุด พรุ่งนี้ค่อยพบกันใหม่นะค่ะ
14 สิงหาคม 2546 19:21 น. - comment id 160079
บทกวีและตำนานเหมือนบ้านฉัน ก่อนหน้านั้นเคยเติบใหญ่ในทุ่งกว้าง เรียวรวงข้าวในยามเช้ากับน้ำค้าง บนหนทางห่มดอกหญ้าดูท้าทาย ใยแมงมุมหนาวน้ำฟ้ามาเกาะติด เห็นชีวิตแจ่มชัดก่อนเลือนหาย ทุ่งดอกงิ้วริ้วดอกโดนโคลนตมควาย จึ่งหวนไห้เมื่อระลึกถึงวันวาน หอมเจ้าทุยหอมฟางข้าวขาวสะอาด หยิบดินสอบรรจงวาดดอกตาลหวาน วาดเป็นทิวแถวแนวซ้อนก่อนลงงาน อลหม่านวันลงแขกแลกแรงงาน พอตกดึกนั่งดูจันทร์วันเดือนแรม หอมกลิ่นแก้มเคล้าคลุ้งติดจิตวาบหวาม ฟืนเดียวดายพลีหัวใจให้ไฟลาม ก่อนิยามความงามง่ายที่ปลายนา ถ้าหากในโลกนี้ขอสิ่งไหนแล้วเป็นจริงได้ ผมจะขอให้มีบ้านกลางทุ่ง ริมเชิงเขา มีต้นไม้สูง มีทุ่งหญ้ากว้าง มีริ้วลม และหอมกลิ่นฟางล่องมา ประโลมหัวใจ ในหวานไหว..จนจะขาดใจยิ่งนักแล้ว ณ วินาทีนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
