มอบมาลัยความดีแด่แม่นี้ด้วยดวงใจ!

พุด

ภาพขององค์พระประมุขและพระบรมราชินีนาถ
ที่เปรียบประดุจ เพชรน้ำงามที่ประดับใจ 
ประดับไทยทั้งชาตินั้น ตราตรึง 
อยู่ในใจเนิ่นนาน ...
พระเสโทที่ทุ่มเท 
คือหยดน้ำเพชร งามบริสุทธิ์ใสเกินเพชรใดจะเทียมทัน 
หยดน้ำเพชรที่หยดพร่างลงกลางใจแก่พสกไทยผู้ทุกข์ทนยาก 
ในแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองนี้ที่เกิดมา 
และเพชรใดไหนเล่า จะเทียบเท่าและยิ่งใหญ่ 
เท่ากับรักนี้ ที่ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ได้ทรงมอบให้ 
แก่ไทยทั้งชาติด้วยหยาดน้ำพระทัยที่ใสเย็นฉ่ำ 
งามล้ำสูงค่าเกินรักใดในหล้าโลก พระแม่ขวัญมิ่งเมืองเปรียบประดุจดัง
เพชร......หรือ...... อัญมณี.......... 
อัญมณีของชีวิต.....คือ จิต คือใจ คือวิญญาณ..... 
อัญมณี ของตัวตนของเรา ที่เราต้องแสวงหา 
อบรม ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เพียงนั้นถึงจะได้มา 
ประดับกาย และดวงใจ ให้งามเลิศล้ำ คงทน 
ไม่มีวันที่ผู้ใดจะมาขโมยไปจากใจเราได้ ไม่ต้องห่วงหา 
พาใจให้วิตกกังวลว่าจะสูญหาย ไร้ร่องรอย
 แม้วันหนึ่งกายจำต้องลาลับกลับสู่ผืนดิน.. 
แม้เพชรน้ำงามที่ห่วงหาพาใจอาวรณ์ ร้อนรน 
เราก็ยังมิอาจนำพาไปในภพหน้า....... 
นอกเสียจากเพชรน้ำงามในใจดวงนี้ที่จะตามติดจิตวิญญาณ..
.ไปทุกภพทุกชาติ...... 
เพชรน้ำงาม...ดังน้ำใจที่ใสเย็นเช่นหยาดฝน...
ดั่งน้ำค้าง...บริสุทธิ์ใส..ชื่นฉ่ำ......
พร่ำรินให้แก่ทุกดวงใจที่ยากไร้......
ยังประโยชน์มากมายให้แก่เพื่อนร่วมโลก.......... 
ดังน้ำพระทัยใสเย็น...ของสมเด็จย่า...
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 
และสมเด็จพระนางเจ้สพระบรมราชินีนาถ
ตัวอย่างเพชรเลอล้ำค่าของคนไทยทั้งแผ่นดิน 
น้ำพระทัยงามยิ่งกว่าหยาดเพชร 
งามดังน้ำจากหยาดฟ้า ที่หยาดมาจากสวรรค์... 
เพื่อดับร้อนผ่อนเข็ญ ให้โลกนี้ร่มเย็นเป็นสุข..
เบาทุกข์ยาก...จากพสกนิกร........ 
หยาดพระเสโท..ทรงทุ่มเท คือหยดน้ำแห่งชีวิต 
ที่ทรงอุทิศเพื่อเป็นแบบอย่าง ให้มีผู้เจริญรอยตาม 
ตามถิ่นทุรกันดาร...ไกลแสน.....
เพื่อแผ่นดินธรรม..แผ่นดินทอง....ของเรานี้หนา...... 
เวลาเป็นของมีค่า....พระราชดำรัสงามราวย้ำใจ..
ให้เร่งใฝ่ประกอบดี ประกอบงาม ประดับใจมิไหลหลง 
ไปตามโลกนี้ที่ยั่วยวน ชวนขาดสติ........เพียงภายนอก...... 
เพชรแสนดี คือการมีเวลาสร้างงามให้ก่อเกิดแก่ใจในตน 
และต่อทุกผู้ เพื่อสืบสานปณิธาณ...... 
ดังรากแก้วที่ต้องหยั่งรากฝังลึก 
ผนึกแน่นเติบใหญ่เป็นพันธุ์ไม้ให้ร่มเงารื่น
แก่นกกาได้อาศัย....ยังชีพ 
ชีวิต....ที่เพียงกายสวยงาม....
ไว้ประดับเพียงเพชรพร่าง นั้นเปรียบดังชีวิตนี้ที่ยิ่งธุลีไร้ค่า....... 
อยากเกิดมา เป็นดั่งอัญมณี ที่มีค่าทั้งนอกใน ไม่ยากเลย....
ใจนะใจ...ของเรา....เลือกเอง..ลิขิตเอง... 
ประดับใจ ด้วยเพชรแห่งคุณงามความดี 
ที่เกิดมาดั่งผู้ให้ ไร้ร้องขอ รู้พอเพียง....... 
ดับร้อน ดับโลก ด้วยเย็นจากใจที่ใสงามราวหยาดรุ้ง 
เพื่อดำรงโลกให้สวยด้วยใจของผู้เสียสละ..... 
แบ่งปัน......แก่เพื่อนร่วมโลก ร่วมแผ่นดิน....
ดังบทเพลงนี้ที่ขอมอบให้......... 
แก่คนดีที่มีใจงามราวเพชรแท้ ที่มีเพียงหนึ่งในร้อย ในพัน ในล้าน.......... 
พราวแพรวอันดวงแก้วแวววาม 
สดสีงามหลายหลากมากนามนิยม 
นิลกาฬ มุกดา บุษราคัมคม 
น่าชมว่างามเหมาะสมดี 
เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้งพึงเป็นยอดมณี 
รุ่งโรจน์สดสี เพชรดีมี... หนึ่ง...ในร้อยดวง 
ความดีคนเรานี่ดีใด ดีน้ำใจ ที่ให้แก่คนทั้งปวง 
อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บทรวงหน่วงใจ ต้องรู้ทน 
รู้กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน 
ชื่นชอบตอบผล ร้อยคน มี....หนึ่ง...เท่านั้นเอย