http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=133 ฉันเป็นไข้คล้ายข้างในมันเหน็บหนาว ลุกไอราวหัวใจจะหยุดเต้น เมื่อวานนี้มีอาการเตือนแต่เย็น ไข้ที่เป็นรุมรุมสุมมานาน.. เดินเซซังหาน้ำสักหนึ่งหยด เพื่อจะลดความร้อนพอผันผ่าน น้ำที่ดื่มชื่นใจราวน้ำอมฤตก็มิปาน หวานกว่าหวานปานน้ำค้างกลางทะเลทราย.. ลืมตาตื่นไข้ยังรุมสุมร่างอยู่ ให้นึกรู้ดื่มในฝันพลันใจหาย อาการทรุดทั้งใจร่างยิ่งกลับกลาย ลอยคว้างคล้ายไร้น้ำหนักอยากพักใจ.. นอนนิ่งนิ่งทิ้งทุกสิ่งเวิ้งว่างเปล่า ใจดวงเหงาริบริบหรี่มิทานไหว คนอยู่หลังคงร่ำไห้แทบขาดใจ เฝ้าเสียใจไม่ดูแลเกินแก้กาล... โลกหนอโลกไยยื่นโศกยื่นไข้ให้ร่างรับ ใจแหลกยับยังยื่นมีดสับประหาร เซ่นสังเวยเป็นผุยผงลงคลุกดินสาดวงมาลย์ ทิ้งคำหวาน..เย้ยก่อนตายคล้ายน้ำกรดรดกลางทรวงว่าเข้าใจ!ว่าเสียใจ!
พุด 12 ส.ค. 2546 09:14 น. - ID 37670 
945
4
0
12 สิงหาคม 2546 09:26 น. - comment id 159523
ตื่นแต่เช้าเลยนะครับ พี่พุด :)
12 สิงหาคม 2546 09:29 น. - comment id 159524
คอมแฮ้งค์ค่ะ เจย์..พี่พุดไม่ค่อยสบาย จะพยายามเขียนงานที่สัญญาไว้นะคะคนดี..ด้วยรักจริงใจ..บางทีเย็นนี้นะ..
12 สิงหาคม 2546 13:51 น. - comment id 159548
ลมหนาวมาจับต้อง ให้หม่นหมองลอยเคว้งคว้าง รอบตัวไร้ฅนข้าง ให้อ้างว้างแสนเดียวดาย วันนี้ร่างกายเจ็บ ตัวหนาวเหน็บไร้จุดหมาย หากร่างต้องกลับกลาย สู่ผืนดินไม่กลับคืน . . . พี่พุดคะ หายไข้ ไวไวนะคะ
12 สิงหาคม 2546 14:30 น. - comment id 159557
ระวังเรื่องจำนวนคำในแต่ละวรรคสักหน่อย เนื้อหาและอารมณ์ที่ดีๆจะได้ไม่ลดค่าลง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
