ก้าวเจ็บในรอยใจ!

พุด


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=336
ปีศาจวสันต์ย้ำแผลใจในวันนี้
เมื่อคนดีเหยียบซ้ำย้ำสังหาร
ใจดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเลิกดักดาน
เหมือนฟ้าผ่าผ่านกลางใจกลางชีวิต!
เปิดประตูภายในเพียงชั่วครู่
รู้ทั้งรู้ไม่นานลงดาลปิด
ก้าวเข้ามาฝากรอยน้ำผิ้งพิษ
ให้สนิทเจ็บเศร้าราวชั่วกาล..
โลกลวงหลอนย้อนรอยเจ็บวนซ้ำซ้ำ
ยิ่งระกำยิ่งเสียใจในรอยผ่าน
ก้าวใจนี้ที่ผิดรอยเจ็บอีกนาน
ราวประหารชีวีวายตายทั้งเป็น!
สะดุดคำสะดุดใจจึงต้องเจ็บ
มันหนาวเหน็บถึงกระดูกดำย้ำรอยเห็น
จิตวิญญาณผ่านปาฏิหารย์รักเชื่อใจเต้น
ใจย้ำเป็นเช่นคืนฝันวันผ่านมา..
เมื่อหน่วงหนักหนาวเหน็บเจ็บใจก็หยุดฝัน
ก้าวสั้นสั้นก้าวยาวยาวหนาวเหว่ว้า
เกิดแล้วดับรู้กับใจยอดชีวา
ดับเสน่หาดับง่ายดาย..เพราะตายแล้ว!ตายทั้งเป็น!
				
comments powered by Disqus
  • พุด

    4 สิงหาคม 2546 22:43 น. - comment id 158465

    ปีศาจวสันต์  
    
    เรา จากกันวันนั้นยังจำ
    จากกันวันนั้นฝนพรำ
    พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร
    ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน
    ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน
    เรา จากกันวันนั้นนานมา
    แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย
    ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย
    มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี
    ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน
    ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้
    ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี
    ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม
    ไป จากไป ไปแล้วไปเลย
    อย่ามาชวนชิดชวนเชย
    ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์
    ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม
    เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว... 
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    4 สิงหาคม 2546 22:52 น. - comment id 158469

    ความหนาวเหน็บเจ็บร้าวทุกคราวพบ
    ที่เราเองต้องประสบและพบเห็น
    ไม่มีเขาไม่มีเราเฝ้าลำเค็ญ
    เธอมีใครให้ฉันเห็นเป็นประจำ
    
    ทำให้ฉันนั้นต้องเศร้ารวดร้าวจิต
    เหมือนความรักที่ผิดจุดประสงค์
    เมื่อเธอรักฉันแล้วไม่มั่นคง
    รักของเราจบเองตรงแยกทาง
    
    ***แวะมาทักทายค่ะ  สบายดีไหมค่ะคุณพุด***
  • พุด

    4 สิงหาคม 2546 22:59 น. - comment id 158477

    วันนี้พุดพัดชาเดินฝ่าสายฝนพรำ.
    เพื่อย้ำรอย..ใจ..เจ็บลึก..ค่ะ
    ด้วยขอบคุณค่ะ
  • tiki

    5 สิงหาคม 2546 01:37 น. - comment id 158518

    หากจะรักแล้ว...........รักใครก็จงรักเถิด
    สำหรับเรานะ พุด
  • ลำน้ำน่าน

    5 สิงหาคม 2546 11:08 น. - comment id 158568

    ช่างเป็นภาพและบทกวีที่เหมาะเจาะกลมกลืนกันอย่างมาก ผู้หญิงนอนเดียวดายดายเดียวอยู่ริมหาดทราย ร้างไร้ผู้คน คลื่นอาบห่มเรือนร่าง  ราวกับว่า เจ็บ ช้ำเสียจนแทบประดาตาย
     บทนี้อยากเขียนต่อกลอนมากครับ ไว้ว่างๆ ขออนุญาติแจมนะครับพี่พุดพัดชา ภาคหัวใจไม่หยุดรัก
  • ฟองอากาศ

    5 สิงหาคม 2546 13:59 น. - comment id 158609

    :)
    
    ........................................... :)
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน