วิมานดินพุดพัดชา!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=716
วิมานดินพุดพัดชา
.
มีคุณผู้อ่านน้อยนิดที่รักเหนียวแน่น 
ตามติดและเป็นแฟนภาษาย้วยๆของ..
พุดพัดชา  ท้วงทักมาว่า อยากให้พุดพัดชา
เขียนให้ภาษากระชับๆหน่อย 
เพราะว่า อ่านไปอ่านมาชักจะ..เสพแทนยานอนหลับได้เลย...  
ยิ่งยามวิเวกวิเหวโหว..ตอนดึกๆ 
อ่านอ่านไปจะออกอาการ ง่วงงุนโงกเงก
เอาศีรษะเขกโขกจอคอมได้ ถ้าไม่ทันระวังนะคะ.....  
จริงๆเป็นคนที่มีความดันทุรังสูงมาก  
กับความเป็นตัวของตัวเอง  
ที่เขียนคือภาษาที่ตั้งใจใส่เจตนาที่คิดว่าสวยสุด 
สะท้อนสะท้านสะทือนไหว ในใจในความเป็นตัวเอง..ให้สุดฤทธิ์ สุดเดช
 แต่มาบัดนี้..กริ่งเกรงว่าไปๆมาๆไม่นาน 
คงต้องอ่านเองอยู่คนเดียวเป็นแน่แท้....  
ขนาดบางคน..ที่สู้ฝืนทนกล้ำกลืนชื่นชม 
พยายามให้กำลังใจมาตลอด ยังอดบ่นกระปอดกระแปดไม่ได้.. 
ว่าถ้าหากย้วยยานอยู่อย่างนี้ 
ใครที่ไหนนี่จะอยากมายื้อยุด  
ให้เลิกหย่อนยานมาเอาหวานแหววแต๋วจ๋าใส่หัวใจ 
ยื้ดเยื้อซะไม่มีน่าเบื่อเหลือจะทน.  
จนต้องทนๆทำเอาใจไปเซบไว้ทิ้งถังขยะ  ใช่!จะสนใจอ่าน
ใช่!..จะไยดี
 เฮ้อ..รู้น่า  กำลังจะบอกนะคะ  
ว่าที่เขียนๆนี่ไม่มีตำราวิทยายุทธิ์เลยนะ  
เขียนตามใจแบบไม่มีที่มาที่ไป 
ไม่มีไคลแมกซ์ ทะลักล้น ตอนสุดท้าย
ให้ได้อย่างนักเขียนปากทองปากกาฝังเพชร  
ทั้งหลายทั้งปวงในยุทธจักรนักเขียน..  
เพราะพุดพัดช้าชอบใช้แค่ปากกา Pilot Feed GP2 0.7   
จากร้านLoft ที่ชอบซื้อมาตุนเอาไว้เขียน เพราะว่ามันลื่นดีจัง  
และที่บ้านพุดพัดชาจะมีตะกร้านักอยากจะเขียน  
ทั้งที่สานด้วยลวด ดีไซน์หรู และที่ถักด้วยเชือก.. 
ไว้ทั้งทิ้งและเก็บงานเขียนที่ยังไม่แล้วเสร็จ..
ให้หิ้วไปหิ้วมา  ยามเคลื่อนที่ไปเขียนตามมุมต่างๆ.
.และไว้ขยำขยี้ทิ้งขยะ ที่เขียนไม่ดีไม่ถูกใจ ถึงใจ..  
แถมจะมีกล่อง (หีบไม้) ใบใหญ่ ลายปลาสวยตัวใหญ่ยักษ์ข้างหีบ
 เป็นกล่องเก็บรัก ไว้เก็บงานเขียนอันเป็นดวงใจ 
 ยิ่งกว่าเพชรพลอยมากค่าซะอีก. 
 ซึ่งตอนนี้มีเป็นร้อยๆเรื่องรอสำนักพิมพ์ปีกฟ้า 
ติดต่อมาอยู่นะคะนี่..  ไม่รวมในไทยโพเอมที่มากมีมากมาย 
กระจายกระจัดไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ..
ซึ่งกำลังตามพยายามนำมาเซบไว้ให้ได้มากที่สุด..  
มาวันนี้.. 
ขอขอบคุณคนดีในดวงใจทุกท่าน. 
ที่พยายามปลุกปลอบมอบกำลังใจให้เสมอมา  
สอนให้พัฒนาเป็นนักเขียนที่มีสาระ 
พยายามทั้งผลักทั้งดันทั้งเข็นทั้งกระชากใจ  
ให้ยอมรับว่า หากจะเอาดีเอาได้ทางการเขียน  
ก็ควรจะขยันศึกษาหาความรู้   
อย่างคุณหมอวฤกหรือคุณม้าก้านกล้วย 
ปรมาจารย์ทางด้านกานท์กลอน... 
ทั้งๆที่..ใจดวงนี้ มิเคยหวังสิ่งใด  
นอกจากตั้งอกตั้งใจรจนาสนองความอยากส่วนตัว..แค่นั้น....  
วันนี้สบายใจดีจัง..เปิดเพลง.บรรเลงจากเปียนโนแสนไพเราะ
เลยมีอารมณ์ เล่าสู่กันฟัง.. อย่ารีบเบื่อนะคะ 
คนดีที่รักทั้งหลาย(เอาอีกแล้วที่รัก ที่รักๆๆๆ) 
เพราะพุดพัดชากำลังมีความสุขมาก   
และกำลังเปิดหนังสือบ้าน....
Falling Water ของ Frank Llyd Wright ยอดสถาปนิกโลก 
ที่ออกแบบบ้านพร้อมธารน้ำตกระรินไหล  
ราวออกมาจากตัวบ้าน ซอนเซาะผ่าน 
แอ่งหินงามเบื้องล่าง งามเลอล้ำและ  
กลมกลืนกับป่าไม้ผลัดใบสีทองทั้งราวป่า
ที่งามดั่งภาพฝัน ในจินตนาการ 
ในพงพฤกษ์ไพรจนน่าไหลหลง ดูไม่เบื่อเลย..  
และอีกหลัง..Glass House ของ Philip Johnson  
ที่เป็นกระจกทั้งหลังในราวไพรเฉกเช่นกัน  
ให้นอนสัมผัสฝัน สัมผัสธรรมชาติ นอนนับดาวเดือน..มิรู้เบื่อเลย......
 ทำให้พุดพัดชา......มีความสุขมาก   
และหันมามองวิมานดินของตัวเอง..ในวันนี้....  
พุดพัดชาจะมีโต๊ะเขียนหนังสือสไตล์โบราณ 
ไว้นั่งเขียนหนังสือ.  .และที่บ้านพุดพัดชา
จะมีกระจกรายรอบบ้านเลยสามารถปล่อยให้  
ธรรมชาติลื่นไหลเข้ามาทายทักสัมผัสได้อย่างใกล้ชิด.. 
ยามเหนื่อยล้าจากงานเขียน  
พุดพัดชาซื้อต้นโมก ดอกหอมกระจิ้ดริด 
ที่ขณะนี้กำลังบานพราวหวานขาวนวลไปทั้งต้น 
ที่สูงแผ่ก้านกิ่ง เหนือโต๊ะที่ใช้เขียนหนังสือ  
 เพื่อว่าให้งานฝัน ของพุดพัดชาทุกบรรทัดอวลไปด้วย 
หอมงามละมุน ลองอ่านไปดมไปนะ...
บางทีจะได้กลิ่นหอมฟุ้งลอยล่องมาปลอบประโลมใจ
ให้เลิกดายเดียว เหงาเศร้า..ไปด้วยกันทุกอณูแห่งใจรัก 
ที่พุดพัดชายินดีรินรดให้ด้วยจริงใจและ
ด้วยรักมากมีมากมายต่อทุกดวงใจ 
ให้ใสงามสดชื่นแสนสุข....ทุกอารมณ์รู้สึกสุขเศร้าเคล้าไหว...ในงามงาน..  
จากแนวตา ที่เขียนนี้จะมีซุ้มการะเวก และบ่อปลา .. 
ในยามเย็นจะมีกลิ่นการะเวกส่งกลิ่นแกล้มมาประชัน 
ให้งานเขียนงานฝันบรรเจิดใจเป็นยิ่งนักแล้ว... 
 เวลาเขียนงาน พุดพัดชาจะชอบมีดอกไม้สดหอมๆเคียงข้าง  
ในโถลายครามบางที่จะเต็มไปด้วยกุหลาบๆและกุหลาบ 
และจะจุดเทียนหอมงามตามมุมต่างๆวางไว้ในยามค่ำ 
และบางค่ำคืนจะจุดตะเกียงโบราณ 
เขียนหนังสือ หรือไม่ก็เขียนกับแสงเทียนให้วับวับแวม.. 
ให้งานหวามไหวด้วยใจดวงนี้ที่สุขล้ำ..เกินรำพัน  
นี่คือชีวิตจริง..ของนักอยากจะเขียน.. 
ที่พากเพียร เขียนเรื่องรักโรแมนติก คนนี้  
ที่เกิดมากับใจดวงนี้ที่มิได้เสแสร้งแกล้งทำ  
เป็นผู้หญิงช่างฝัน อ่อนไหว  
จนใครๆบอกว่าสมแล้วที่ใช้นามปากกาว่าพุดพัดชา 
หรือทะเลที่มิเคยหลับไหล ผันแปรเอาแน่ไม่ได้ในบางครั้งครา  
ยามอ่อนล้าใจเจอพายุร้ายพัดผันผ่านมา..  
พุดพัดชาเขียนมาเล่า..กันฟังแค่อยากฝากฝัง 
ฝากฝันฝากกายใจ ให้รักและเข้าใจพุดพัดชา
ว่ามีชีวิตติดดินและงามง่ายเพียงใด 
ในโลกสับสนเร่าร้อนนี้ ที่ตามไม่ทัน   
และเขียนเพื่อบอกว่า  พุดพัดชาโชคดีนัก 
ที่มีบ้านไว้ซุกกายใจ  ในยามเจ็บช้ำกับสังคมห้ำหั่น
ที่ยังตามมาถึงบ้าน แต่ใจดวงนี้ไม่เคยท้อนะ
 แม้บางทีจะพ้อกับโลกกับคนที่รัก  
ด้วยเสียใจชั่ววูบวับแล้วดับหาย  
ด้วยอาศัยใจดวงดีนี้ที่คิดอภัย ไม่เคยคิดร้ายใคร...   
และบ้านคือวิมานของเราอย่างแท้จริง  
ที่เราจะใส่ฝันสวยงามอย่างไรก็ได้ 
เพื่อให้กายใจเราสวยใสสดชื่นตามไปด้วยกัน.....
นะคนดี..  
ค่ำคืนนี้..พุดพัดชาจะสร้างฝัน นอนกางมุ้งบาหลี  
 และจะจุดเทียนเวียนวนเขียนเรื่องรักงดงาม 
ให้หวามไหว ฝากถึงดวงใจในฝันทุกคน 
ให้อย่าเลิกฝันสรรสร้างสิ่งงามงดมอบให้แก่โลกในใจในฝัน 
และโลกจริงของเรานี้ให้ลดเร่าร้อนรุนแรง แย่งชิง.. 
หวังใจว่าคงไม่หลับไหลจนเทียนไหม้มุ้งเสียก่อนนะ