http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101 ในโลกนี้..มีมากมายหลายสถานที่ ที่เราเคยไป เคยประทับใจเคยฝากรอยรัก รอยใจ รอยอาลัยอาวรณ์ ไว้กลางใจใสงามหวานหวามของเรา สำหรับฉัน ผู้หญิงที่ชอบการเดินทาง และชอบไหวหวามกับอารมณ์ดิบเดิมละไมละมุน ที่รักธรรมชาติไปทุกที่ รักสายฝน ลมครวญ มวลดอกไม้ และฟ้ากว้างกับพรายดาว.. รักจันทร์เจ้าขา ที่ไม่เคยสร่างซางามจรัสแจรง... ยังคงแฝงฝังซ่อนสุขซึ้งทุกโมงยามในคำนึง วันนี้...วันที่ ติดอยู่ในกรง เมือง หลวง(ลวง) บ่วงคล้องมัดขา มิให้ร่างกาย ได้สัมผัสฝันสล้าง แต่มิอาจจะขังดวงใจรักให้ออกเหินบินสู่โลกกว้างทางไกล ด้วยปีกแห่งความฝันในใจดวงพิสุทธิ์ใส ดวงนี้ ที่ถวิลแต่ไพรพง..และทะเลงาม.... มาวันนี้..ที่ร่างร้างไร้ร่อนเร่พเนจรไปแสวงหาฝัน ฉันก็พยายามสร้างโลกจินตนาการ คืนฝันวันแสนดีแสนงาม ให้งามงดหมดจดใจ รายรอบที่พักพิงราวราวไพร.... โลกฝันโลกจริงของฉันแม้จะซ้อนทับกันมิสนิทดั่งใจฝันใฝ่ แต่ก็มีร่มไม้ใหญ่แผ่ก้านกิ่ง ให้นกกามาร้องระงม ในยามเช้า ให้ฉันเฝ้าเชยชมความงามหอมอวลของจำปีที่เชยชิดชายคาสูง มีมะม่วง มีหางนกยูงออกดอกแดงดก มีแก้วการะเวก และอีกมากมายพรรณไม้นานา.. ที่พาให้หลับตาฝันดี และตื่นมามองโลกสวยด้วยงามง่าย...เงียบสงบกลางกรุงมิพักวุ่นวายใจ ใจดวงนี้จึงเงียบงามตามแบบสบายสบาย มิดิ้นรนแย่งชิง เร่าร้อน ริษยาใครให้ใจหมองไหม้ ดังไฟแผดเผา หมดเสน่หาหมดงามตามตามกันไป.. ในโลกแห่งเทคโนโลยี่ ที่ฉันนี้โง่งมตามไม่ทัน ไม่ว่าเรื่องทางวัตถุมากมีหรือจิตใจที่วกวนสับสน ซ่อนเงื่อนงำคิดทำร้ายกันและกันราวไร้ปรานี ฉันบอกใครไม่เป็นให้เห็นงามง่าย ใกล้ตัวใกล้ใจ ขึ้นอยู่กับใจดวงพิเศษพิสุทธิ์เพียงนั้นที่สวรรค์ ประทานมา หรือจะคว้าไขว่กันเอาเอง ถ้าไม่มืดบอด... .ตามกรรมกำกับ..ใจที่เคยสร้างมา..แต่ภพก่อนปางก่อน..... เป็นดวงตาที่สาม ดวงตาภายใน.. ที่ใสสวยมิมีวันราโรย..เป็นดวงตาที่เห็นธรรมสว่างไสว มิช้ำไปกับกิเลสของคนที่วนเวียนมาหยอกล้อ พ้อพาระทมชั่วยาม หากคุมสติไม่มั่นคง.. พลันจะหลงทาง.....ระกำนาน ฉันดูต้นไม้ ใบหญ้าเริงระบำ ดูหยาดน้ำค้าง หรือสายฝนพรำปรายโปรยหยาดละออง ผ่องใส ด้วยใจเหงาเศร้าแต่มิเคยเปลี่ยวเปล่าในจิตวิญญาณ เฝ้าดูดาวเดือนหัวเราะตัดพ้อยามอิ่มเอิบงาม ที่ลืมทายทักแหงนมองในบางค่ำย่ำราตรี .. บางคืนค่ำที่ฉันนี้จะเดินย่ำเท้าด้วยดายเดียว ทอดตา ทอดใจดูงามง่ายใต้เงาจันทร์และฟ้ากว้างเพียงลำพัง กับฝันทั้งหวานเศร้า ซึ้งสุขซุกซ่อนใจ กับใจดวงร้าวนี้ที่มิมีใครรับรู้ระบาย....... และทุกยามเย็น....ถ้ามีเวลา ฉันจะถวิลหาพาตัวเองไปยังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นรังรักในจินตนาการให้ฉัน ได้หวานหวามกับธรรมชาติ งามง่ายร้างไร้ผู้คนมากมายไยดี... .ฉันจำต้นไม้ได้ทุกต้น ดอกไม้ทุกดวงดอก ไม่ว่ายามไหนจะช้ำชอกกับใจผู้คนหรือพบรานร้าว ทุกคราคราว ฉันจะมีเพื่อนคอยประโลมให้เอิบงาม ไร้หมองหม่น ทนทุกข์ใจ อย่างรวดเร็ว ราวได้พบเพื่อนเก่าที่เข้าใจและไยดี... ฟ้ากว้าง..บึงตรงหน้า ดงหญ้าเอนลู่ลม ฝูงนกบินกลับรัง กับแสงอาทิตย์ลับลา กับฟ้าสีส้มสุกสวยหวาน กับม้านั่งในสวน.. ฉันจะนอนซุกตัวนิ่งนาน ถอดใจ ถอดจิต ไม่มีฉัน ไม่มีใคร ไม่มีหัวใจรักในคำนึงลอยล่องตามติดมา มีแต่ซาบซึ้งเศร้าสุขคลุกเคล้าคละกันอยู่ภายในดวงใจที่ใสเย็นฉ่ำ ไม่จำเป็นต้องมีใครเห็น รับรู้ รับทราบ นอกจากฟ้าดินที่วาดหวังว่ายังมิทอดทิ้งสิ้นรัก.... ใช่เลย!.... ไม่มีตัวตน ไร้คนไยดี ไม่มีหัวใจรักภักดี มีก็แต่ฟ้างาม อ้างว้าง ดงดอกหญ้า กับแสงอาทิตย์สนธยา ใกล้ลาลับ กับวันเวลา ที่เตือนตอกย้ำ ว่าชีวิตคนเราแสนสั้นนัก....... หากรักที่ซื่อตรงคงมั่น ถือสัจจะต่างหากที่คงที่มิมีวันมอดดับลับลาไปกับดวงใจ.. รักจริงใจ......ไม่เลือกเวลาไม่เลือกสถานที่....... เมื่อถึงที่ถึงทางฝันฟ้าดินนั้นจะ มอบให้เรียนรู้ค่ารักจักให้ถนอมจนตราบนานนิรันดร์ ให้โลกนั้นยังหมุนวนไปได้ด้วยพลังแห่งรัก ที่บริสุทธิ์งามงดดั่งอัญมณีที่สวยเลอล้ำค่า..ถาวร... ฉันไม่รู้ว่า ภาษาจากใจดวงดีนี้ จะไปกระทบมีปัญหากับใครอีกมั้ย แค่หวังฝากฝันฝากใจลดเร่าร้อน รุนแรงแย่งชิง ในเกมรักเกมพิษสวาท สำหรับฉันนั้นแค่มีฝัน มีงานเขียน มีคนดีที่เข้าใจก็พอเพียง เพียงพอมิท้อพ้อใจ...ไฉนเลย! และขอแค่ถอยออกมาจากโลกวุ่นวายนั้น มาพบฝันที่เงียบงามสวยใส สล้าง เพื่อสร้างสรรสิ่งดีงามให้สว่างกลางใจแด่ทุกดวงใจ... เพื่อย้ำคำว่า........ .ค่าของคนอยู่ที่ผลของงามและงาน...... นะยอดดวงใจ > เพลงหยาดเพชรที่นำมาประกอบนี้ มีที่มานะคะ... เป็นเพลงที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งขับร้องเพื่อมอบไห้ กับผู้หญิงที่เขาแสนรักเป็นยิ่งนักในดวงใจแสนงามของเขา และทุกคราที่เห็นหยาดน้ำตาจากดวงตางามของเธอ ที่ราวหยาดเพชรร่วงในดวงใจละมุนของเขา....... วันนี้... เขาคนนั้น.. ลาลับลาจากดวงใจไกลแสนไกลเหลือเกินแล้วค่ะ! และ...เมื่อวันหนึ่ง..ดวงใจรักของพุดพัดชาหมดสิ้นฝัน พรากจากเรือนไทยร่มเรือนใจเรือนรักนี้ไป หวังด้วยใจว่า..เมื่อใครกลับมาอ่านงานที่รจนาด้วยรักนี้ จะรำลึกถึงสิ่งที่คุณฝากไว้ให้ ไม่ว่ารักหรือรอยระกำช้ำตรมให้กับลูกผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งคนนี้ ที่มีแต่หัวใจดวงดีที่แค่อยากมาฝากฝันฝากใจรัก.. แค่วอนหวังวาดขออ้อมใจโอบอุ่น ขอแค่สายใจ..สายไยรัก ให้พักพิงใจดวงร้าวเพียงนั้น! ก่อนวันลาจะมาถึงค่ะ..ระหว่างเรา! และจะรักและรักทุกดวงใจ..ตราบนิรันดร์นะคะ
พุด 24 ก.ค. 2546 16:40 น. - ID 37024 
732
0
0
24 กรกฎาคม 2546 21:02 น. - comment id 156430
งานร้อยลำนำฝันสล้างของพุดพัดชา อ่านเคล้าสายฝนพรำทั้งฝนในหัวใจและฝนนอกในย่ำค่ำของวสันต์ฤดูนี้ ให้บรรยากาศที่ละเมียดละมัย มีกลิ่นอายของ นกบินคืนรัง เป็นภาพที่ลำน้ำน่านเห็นมาแต่อ้อนแต่ออด เปิดเพลง color of the wind ยิ่งพาให้ดึ่งด่ำครับ ส่งจิตฝ่ายฝนออกไปในความมืดมนของแสงไฟในกรงกรุง ราวกับว่า นกบินกลับรวงรังนั้นกำลังฉายอยู่ตรงหน้า ตรงดวงใจฝัน ในค่ำคืนนี้.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
