ดวงใจในฝัน!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=973
สนามหญ้ากว้างเขียวขจี สุดสายตา..
ด้านข้างคือบึงกว้างที่ยามนี้ปลากำลังกระโดดผึง
โชว์ความงามระยิบของเกล็ดสีเงินวะวาววับ..
สะท้อนจับแสงสนธยาสีทอง..ที่กำลังตกต้อง
สู่ผืนน้ำ ราวทองทาโลมไล้ สวยสุดใจ..
.ในยามเย็นที่เงียบงาม..ร้างไร้ผู้คน...


ในแนวตา..มีชมพูพันธุ์ทิพย์ ชมพูสวย 
กิ่งหวานพราวไปด้วยดอกดวงเป็นพวง..ระย้าระยิบตา
ตะแบก..แบกรัก..หนักไปทั้งก้าน ใบ 
มีแต่ดอกดก..อมม่วงสวยเศร้า 
ร้าวใจเคียงข้างคู่ไปกับชมพูหวาน
ที่บานเบิกใจของชมพูพันธุ์ทิพย์...
ราวเศร้าสุขคลุกเคล้ากันในใจ..ใครคนนี้!
ทองหลาง..สลัดใบไม่ไยดี กราวเกลื่อนพื้นพรม..
ราวตรมตรอม..เหลือเพียงดวงดอกแดงโดดเด่น
พราวต้น พราวตาน่า ตื่นใจ...
ดวงจังงัง..ฝันคว้างขวัญ..
กับภาพงามตรงหน้า..ราวฝันไป..
สะกดให้ใจดวงร้าว..ตาดวงช้ำ..นิ่งงัน
กับแรงร้อนของงามโดดแดง..ชูช่อ..ท้าทาย.....
ให้หายตรมตรอม..ใจ!
พลัน...หวนคิดถึง..คะนึงหา..
ทองหลาง..ต้นงามในยามวัยเยาว์ริมทะเลกว้าง..คู่ใจ
ที่บานซุกอยู่ในใจมานานเนิ่น.
.ดวงดอกแดงไสวตัดขอบฟ้าเงินงามเข้ม....
ภาพเด็กหญิงตัวน้อยๆ ใช้เปลือกหอยแว่น..
ค่อยๆจัดเรียงวางดวงดอกงามนั้น
เป็นช่อชั้นสวยตระการตา 
เพราะสมมุติว่าเจ้าตัวกำลังเป็นแม่ค้าขายดอกไม้!..


ใครหนอ!จะเข้าใจ....ใจดวงร้าวยามนี้
กับนาทีตรงหน้ากับกรอบตากรอบใจที่หวานไหว
ที่กำลังซึมแทรกเข้าไปปลอบประโลมใจ 
ลดเศร้ารานร้าวจากราวเรื่องมากมีทีคนในโลกนี้
หยิบยื่นมาให้อย่างไร้เข้าใจ...โอ้ละหนอใจคน คำคน!
เอนตัวลงนอนช้าๆ..มองฟ้ากว้าง สีหวาน ส้มอมชมพู 
มีเทาแตะแต้มกระจายคล้ายสลัดสี
ให้กลมกลืน บนผืนผ้าใบสีฟ้าอ่อนอ่อนใส บางเบา 
ไม่บรรจงแต่งามจนน่าตะลึงหลง...
จนอยากสำลักในงามนั้น
เคียงคู่ขวัญกับคนดีในดวงใจ ในยามนี้..
ที่นอนดายเดียวเดียวดาย..ลำพัง!
ป้ายหยาดน้ำตาอุ่นๆ ปลายตาที่ซึมมา 
เกลี่ยให้หายวับไปกับแก้มและแสงอาทิตย์
ที่โลมไล้ร่างละมุนราวรูปปั้น..ยามนี้......

ให้..คิดถึงดวงใจ......
ที่คงฟันฝ่าอยู่กับโลกคนเมืองร้อนระอุ...มิได้ผ่อนพัก..
เสียงหัวเราะ..อ่อนโยนเคลียเคล้าใจให้หวานไหวในรู้สึก..
อย่างผู้มิยอมแพ้พ่าย!
กับเหนื่อยหน่ายของวันคืนและโลกที่หมุนไป..ไม่สิ้นสุด..
คนดี..ผู้มากน้ำใจใสเย็นปลอบประโลมใจ
ให้ใครๆในโลกฝัน ในยามค่ำคืน..รินรดหมดจดใจ
เติมเต็มในโลกใบเล็กๆที่หลายดวงใจ
แวะมาทายทักพักใจมาแอบอ้อน
เอาอ่อนหวานสุขซึ้งซุกซ่อนเศร้า
หรือเรื่องร้าวรานพอให้ผ่านไปวันวัน.....
นอนนิ่ง..เสียใจสะท้อนสะเทือนใจ..
เพียงชั่วยาม 
กับใจดวงงามนี้ที่มิอยากเพิ่มหม่นหมอง..
ราวเห็นแก่ตัว...ใจหนอใจไฉนเลย!
เสียงอ่อนอ่อน..นะ นะ นะ วอนเว้า
พร้อมจะเคียงข้างเข้าใจในทุกสิ่ง..
ด้วยใจดวงดีพิเศษที่..ตรงกัน..
ลมรำเพยระบัดผ่านมา พาให้คลายเศร้า เย็นชื่นฉ่ำ......
หลับตาทิ้งระกำชั่วครู่ได้ไหม..นะใจเอ๋ย...ใจ..
บอกกับใจ..กับฟ้ากว้าง..กับสายลม .....
กับฟ้าดิน....ในยามนี้..
สุขนี้ชั่วคืนจะคืนกลับกับตะวันเมื่อถึงวันลา!
นะยอดดวงใจ!อย่าห่วงเลย.........