ว่างเปล่า...!

พุด


ในโลกฝัน ไม่นานจะว่างเปล่า
ความเป็นเรากลายกลับลบเลือนหาย
ไม่มีฉันคนช่างฝันใจเดียวดาย
ที่ร้องไห้วิงวอนออดอ้อนใจ..
ในโลกฝันจะเปล่าร้างทางสายโศก
เหลือเพียงโลกว่างเปล่าสะเทือนไหว
ไม่มีรักไม่มีรอไม่ขอใจ
ไม่มีใครไม่มีวันฝันเป็นจริง..
บทเพลงลา ใกล้เข้ามารู้บ้างไหม..
หนึ่งดวงใจสิ้นศรัทธาในทุกสิ่ง
โลกโหดร้ายทั้งโลกฝันและโลกจริง
หันหลังทิ้ง..เดินจากไป..ไม่หวนคืน! 
				
comments powered by Disqus
  • รดา

    11 กรกฎาคม 2546 01:50 น. - comment id 153488

    ฝากให้พี่พุดฟังค่ะhttp://my.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=213
  • rain..

    11 กรกฎาคม 2546 05:42 น. - comment id 153491

    อาจเป็นแค่..เด็กน้อย...
       แต่คอย..ห่วงใย..มากมาย..
         ..อาจไม่มีความหมาย..
        ..แต่มอบให้...จริงๆ...
              ..ฝัน..ที่สร้าง...
        เส้นทาง.. แอบอิง..
            เรนอยากให้ทุกสิ่ง..
          โลกจริง....สดใส... (นะคะ)..
                  ว่างเปล่า...
          ..ขอเรา..ร่วมใจ..
           กุมมือ..กันไว้...
               ..พร้อมไป... คว้าดาว...
             ขอเรน..สักครั้ง...
         ขอเป็น..เพื่อนคลายเหงา..
             ..อย่าได้..โศรกเศร้า...
         เรนจะเฝ้า... เป็น..กำลังใจ...
             
              ...อย่าเศร้า...นะคะ...
         เรนมาอยู่...เป็นเพื่อน...
                ....
  • ลำน้ำน่าน

    11 กรกฎาคม 2546 11:04 น. - comment id 153539

    ในความว่างเปล่า ย่อมมีสรรพสิ่ง เซน เค้าว่าไว้อย่างนี้  มีแม่ชีของเซนองค์หนึ่งเธอโด่งดังมากในเรื่องของกวี เธอได้เขียนบทกวีบทหนึ่งก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป.....
    
    หลายครั้งแล้วที่ดวงตาคู่นี้ได้เห็นฉากภาพ
    อันแปรเปลี่ยนไปแห่งฤดูใบไม้ร่วง
    ฉันมีแสงจันทร์มากพอแล้ว.....
    จะไม่ขออะไรอีก.....
    แต่ขอให้ยินเสียงของต้นสน และต้นสีดา
    เมื่อยามลมสงบเท่านั้น.....
    
    ด้วยรักนะครับ
  • มารแมงมุม

    11 กรกฎาคม 2546 16:16 น. - comment id 153571

    แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
    
    โลกจะสวยด้วยมือเราที่เฝ้าสร้าง
    คงมีบ้างพร่าเลือนไม่เหมือนหมาย
    อุปสรรคที่ผ่านมาช่างท้าทาย
    จะยอมพ่าย..อำลาไกล  ทำไมกัน
    
  • พี่ดอกแก้ว

    11 กรกฎาคม 2546 23:31 น. - comment id 153693

    มาเยี่ยมโลกใบร้างค่ะคุณพุด
    ไม่เหลืออะไรให้จับต้องเลยนะคะ
    นอกจากบทเรียนสอนใจให้เริ่มร้องเพลงลา
    
    เด็ดเดี่ยวและคมคายมากค่ะ...
    
    
  • น้ำ

    12 กรกฎาคม 2546 04:54 น. - comment id 153700

    คงเพียงทาง  รอยทำ นำพาตน
    ไหลหลุดพ้น  ยินยล  ยองใยผัน
    สู่สงบสงัด    สรรพเสียง  ที่เรียกกัน
    โลกโหดร้ายทั้งโลกฝันและโลกจริง
    หันหลังทิ้ง..เดินจากไป..ไม่หวนคืน! 
    
    มาเดินข้างด้วยคนนิ  
    
  • พุดพัดชา

    12 กรกฎาคม 2546 10:05 น. - comment id 153722

    น้องรดา..พี่ฟังทุกเพลงที่น้องบอกหลายๆรอบตนกระหึ่มไปทั้งบ้าน ยังดีที่ไม่มีใครขว้างกระถางลอยมา ..
    พี่มักจะอินกับบทเพลงที่สะเทือนสะท้อนใจกระแทกใจค่ะและจะร้องไห้มาก วันก่อนยังร้องกับเพลงแสนแสบเลยค่ะ เพราะมีคนไกลในดวงใจรักของพี่ส่งมาตอนเที่ยงคืน ในขณะที่ฝนกำลังตกและพี่นังอยู่ดายเดียว พอถึงตอนกังหันสะบัดลม พี่น้ำตาไหลเลย 
    คิดไปเองว่าเขากำลังตัดพ้อ..ว่าทอดทึ้งเขานานไปไม่ค่อยมีเวลาให้ มัวแต่มาเพ้อในไทยโพเอมค่ะ..คนดี
    
    น้องเรน..
    เวลาพี่เห็นหยาดฝนหรือหยาดน้ำค้างที่พิสุทธิ์ใส
    พี่จะนึกถึง..น้องสองสามคนในไทยโพเอม..
    หนึ่งในนั้นคือน้องกับ..น้ำ ค่ะ ที่รักพี่และคอยปลอบใจไปตามบทกวีพี่ ที่รจนาจอกอารมณ์ใจนะคะ ขอบคุณและซึ้งใจจนมิอาจจะบอกมาได้ทั้งหมดของความรู้สึกลึกๆนั้นนะน้องนะ..นะคะ
    
    พี่ดอกแก้วคนดี ที่น่ารักนัก
    พุดพัดชา..กำลังอ่านงานเซนแบบตะลุย กับกำลังจะไปใช้ชีวิตเรียบง่าย ที่เกาะพะงันไม่นาน หากดวงใจที่หวงแสนห่วงไปอเมริกาอีกหนค่ะ
     ก็คงได้เวลาตัดสินใจค่ะ 
    
    และทุกงานเป็นงานที่คนมักนำมาคิดว่าพุดพัดชาเศร้าจริง จะบอกว่าชีวิตจริงนั้นผ่านมาหมดแล้วค่ะ 
    ปัจจุบันอยู่กับความไม่ยึดติดมาก 
    และคงตัดได้หมดเมื่อถึงเวลา..
    มีบางคนบอกว่า..เขียนอะไรทำไมเหมือนตัวเองเป็น..ก็นี่ละคือความภาคภูมิใจของนักอยากจะเขียนนะคะ 
    เพราะการจบเศร้าเป็นการทำให้เรื่องของเราสะเทือนไหวดีค่ะ
    พุดพัดชาเลยมักเลือกเศร้ามาคลุกเคล้าใจมาสอนใจไปกับบทเพลงของโลกและธรรมชาติ ที่งามง่ายใกล้ตัวตนเราทุกๆวันไงคะ
    
    คุณมารแมงมุมค่ะ..พุดพัดชาไม่ทราบที่มาชื่อนามปากกาอยากทราบเป็นอันมากนะคะและ
     
    เด็ดดอกพุดบานพราวหอมเศร้าซึ้ง
    ร้อยด้วยซึ้งด้วยดวงใจละไมฝัน
    มาคล้องใจมารัดร้อยรักผูกพัน
    สร้างสีสันบนถนนสายฝันคืนโลกสวยด้วยดวงใจ..
    
    ดีใจและยินดีต้อนรับด้วยรักนะคะ เข้าใจว่าคงเหมือนพุดพัดชาที่ไม่ถนัดงานร้อยกรอง แต่หากเรารักที่จะทำด้วยใจละมุนเสียอย่าง คงงามด้วยตัวของมันเองนะคะ..ดีใจจริงๆเลยค่ะ
    รักและจะรักชื่นชมตลอดไปนะคะ  
    
    ทั้งหมดทั้งสิ้นคือความในใจของพุดพัดชาในเช้างามนี้นะคะ และพุดพัดชาเป็นคนมีความสุขมากๆค่ะ..กับทุกสิ่งในชีวิตนี้
    ไม่ว่าอะไรที่โลกและเพื่อนมนุษย์มอบและหยิบยื่นให้ไม่ว่าดีหรือร้าย
    มันคือบทเรียนให้เราเข็มแข็งและกล้าหยัดยืนฝ่าพายุ สายฝนและลมแรง
    และมาตรแม้นโลกยังปรานีก็ยังมากมีน้ำใจรักและดอกไม้หอมงามบานพราวให้หัวใจดวงร้าวของพุดพัดชาได้เฝ้ามอง..
    ได้เด็ดดมและมอบคืนกลับด้วยใจละมุนนี้
    ที่มิเคยคิดร้ายต่อผู้ใดทั้งในโลกฝันและโลกจริงค่ะ
    ขอบคุณ เวทีนี้ และจะมิพรากไปไหน..แม้นบางครั้งหัวใจจะอ่อนล้าก็แค่ขอลาหยุดพักเพียงนั้นค่ะ
    ด้วยสัญญารักสัญญาใจ..นะคะ
    รักทุกดวงใจค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน