เสน่หาตะวันออก!
พุด
เสน่ห์ตะวันออกบอกโลกรู้
ชีวีอยู่กับว่างห่างสะสม
มีชีวิตประจำวันดินน้ำลม
ตั้งอยู่บนพื้นฐานความพอดี..
มีกลิ่นหอมดอกไม้สยายกลีบ
ไม่เร่งรีบรับนวลเนื้อใจละไมนี้
มีธรรมชาติวาดเวิ้งฝันฝากชีวี
มีดนตรี นก น้ำไหล ไหวระริน
เป็นชีวีที่เรียบง่ายไร้และว่าง
มีใจร่างกลางพงไพรในถวิล
เรียนรู้โลกโศกไกลห่างว่างใจจินต์
มีเพียงดิน น้ำ ลมไฟ ในชีวา
ฝันฝากร่างห่างไกลโลกโศกสุกสุก(สุขสุข)
ขอเคล้าคลุกพสุธาข้าโหยหา
นอนนับดาวพราวสุกใสเอื้อมมือคว้า
เป็นปรัชญาหาเงียบงามตามตะวัน..
ตามฉันมาคนดีที่ฉันรัก
มีอ้อมตักมีอ้อมใจเติมไฟฝัน
มาเคียงข้างร่างและใจไปนิรันดร์
ให้อิ่มขวัญฉันสอนโลกโศกห่างเธอ...