บทสัมภาษณ์มนุษย์คนสุดท้ายตอนที่2: ต้นไม้เมื่อวานกำลังงอกจากเมล็ดในวันพรุ่

เจ้าขาว

ต้นไม้เมื่อวานกำลังงอกจากเมล็ดในวันพรุ่งนี้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่
ในแสงสีดำ
เวลากับสถานที่ไม่แยกจากกัน
เบื้องหน้าของผมเป็นโบราณสถานแถวปทุมธานี
ครั้งหนึ่งมันเกือบจะเคยเป็นจานบิน
ให้เรานั่งกระดิกเท้าไปสู่นิพพาน
ไม่ต้องสงสัย
ที่นี่
คือโลกที่ผมเคยรู้จัก
--------------------------------
ในแสงสีดำ
ร่างกายของเราสลายไป
เหลือเพียงจิตเปล่าเปลือย
ในดินแดนที่เราอพยพมาถึง
ยังคงต้องการร่าง
เพื่อดำรงจิตซึ่งยังไม่หลุดพ้น
แต่ ณ ที่นี่
ทุกร่างกายยังมีจิตและสำนึกอยู่
จะเว้นก็แต่ นักการเมือง นักค้ายาเสพย์ติด...และต้นไม้
เราเลือกต้นไม้
---------------------------------
เบื้องต้น...
เราไม่อยากพูด
เราไม่อยากทำ
เราปรารถนาจะดำรงอยู่ด้วยการคิด
ในแสงสีดำ
มีความคิดอยู่มากมาย
จากทุกห้วงเวลา
เราหยิบยืมความรู้มาใช้
ปรับร่างใหม่ให้เข้ากับจิตของเราเพื่อความเคยชิน
เราอาจจะยังอาลัยความเป็นคนอยู่
---------------------------------
ต่อมา...
เราเกิดความคิดใหม่
ทำไมเราไม่เปลี่ยนอนาคต
สร้างดินแดนที่เป็นดั่งสวรรค์
เราหยิบยืมความรู้จากต่างเวลาอีกครั้ง
เราสร้างผลไม้วิเศษ
อาหารและยาในผลเดียวกัน
เมื่อมีกิน 
ไม่เจ็บป่วย
คนก็มีความสุขอันแสนสงบ
เราคิดผิด  เราคิดผิด  เราคิดผิด
เราคิดผิด  เราคิดผิด  เราคิดผิด
.......................................................
เราคิด...ไปเอง
/(-_-)