ฉันนั่งมองหน้าต่างบานกว้าง.. ลายดอกแก้วสวยสะอ้าน.. ผ้าม่านลูกไม้สีงาช้างลายโปร่งละออระบัดไหวไปตามสายลมแรงพัดพลิ้ว นกน้อยๆบินมาคลอเคล้าคู่ร้องระงมทายทักดังจุ๊บจิ๊บๆๆๆ.... โมบายเงิน จากครีบแลนด์ ดินแดนแห่งความฝัน ที่สาวน้อยนามเอลิสัน นักอนุรักษ์ปลาโลมา นำมาฝาก..ดังกรุ๋งกริ๋งๆ ตามแรงลม ชวนให้รำลึกนึกถึงเจ้าของ..ทุกคราคราว... หอมจำปี จำพราก ที่ออกดอกดกนวลขาวพราวต้น ทิ้งกลีบราร่วงโรยหล่นคาพื้นพราว.. ให้หนาวใจคิดถึงวันเดือนปีที่อาจจะจำจาก.. ที่ต้องจำพรากจากดวงใจ วันที่หัวใจอาจจะร้าวระบมจนจำปีจำเดือนจำวัน.มิได้เลย.. นะจำปีหอมแผกแหวกลมไกล ฝากใจลอยลอยไปกระซิบถึงเธอ.. เล็บมือนาง..งอนงามกวักไกว สามสีสามสวย ขาวนวล ชมพู แดง กำลังอ้อยสร้อยระย้า พวงพราวคลอเคลียรั้วทายทัก อยากให้ทุกคนมาพักพิงใจ กับวิมานดินแห่งนี้..ที่มีน้ำใจใสเย็นไว้ต้อนรับ.. นั่นมะม่วงต้นใหญ่ยักษ์ พวงหนักจนค้อมกิ่งห้อยย้อย จนกลัวจะร่วงลงมา..เห็นท่า ต้องเด็ดมาชิม ลืมภาษิตสิ้นที่ว่าให้อดเปรี้ยวไว้กินหวาน. .เพราะนี่มันพันธุ์มันส์สะใจ มิใช่หวานลิ้นที่ต้องกินแกล้มข้าวเหนียวมูน.. บานหน้าต่างรายรอบบ้าน..ช่างแสนงามเสียนี่กระไร เป็นบานหน้าต่างแห่งหัวใจ หน้าต่างแห่งจิตวิญญาณ..... ของผู้มองเห็นงามง่ายใกล้ๆตัว..มิพักไปไขว่คว้าไกล.. บานหน้าต่างแห่งชีวิตชีวา ที่รอท่าทุกผู้ที่มีดวงใจพิสุทธิ์ใสงามหวานไหวจะแลเห็น.. ในกรอบ ในกรอบใจ ในวันเวลาแห่งการดิ้นรนเพื่อยังชีพอยู่ บานหน้าต่างแห่งชีวิต..จักรออยู่..ให้สัมผัสและ เรื่อยระรินไหลสู่ดวงใจให้เงียบงามตามใจฝันคว้า.. บ้านฉัน มีบานหน้าต่างมากมาย ไว้ทายทักพักใจและเรียนรู้ อยู่กับโลกธรรมชาติแสนดีที่สวนทางกับชีวิตคนเมือง ผู้หวังเรืองรุ่งสนองกิเลส..วัตถุมากมีที่กำลังรานรุกเนื้อที่ในห้องหัวใจ ให้มืดบอดหลงวน หาทางออกมิพบเจอ เอ้อระเหย..ลอยชาย ตราบจนถึงวันสุดท้ายแห่งลมหายใจชองชีวิต ซึ่งจริงแท้แน่ไซร้ต้องฝังฝากร่างไร้ร่างรักคืนกลับสู่ธุลีดิน...ทุกผู้คน.. ตามฉันมาสิ มานั่งดูบานหน้าต่างนี้ด้วยกันกับทิวาวันที่แสนสั้น..กับราตรีแห่งฝัน ทอดไกลที่รอเธออยู่.. บานหน้าต่างลายใบกล้วยเขียวละออใส เต็มกรอบตา มิเหว่ว้าเต็มไปด้วยกล้วยหลายหวี ในเครือสีม่วงชมพูสวยราวสีผ้าซิ่นไหมงามบนร่างของ สาวผีเสื้อปีกบาง ในมโนนึกของฉัน ที่กำลังนั่งทอผ้าราวภาพฝัน อยู่ใต้ลานจันทร์ กับฟ้ากระจ่างดาว กับแสงนวลของตะเกียงพริบไหวไปตามแรงลม นี่คือ..บานหน้าต่างชีวิต.. ที่อาจเนรมิต..ฝันไกลให้ใจเอิบงาม ในทุกโมงยามแห่งชีวิต.. บานหน้าต่าง..ลายดอกไม้หวานใบไม้ไหว สร้างขึ้นมาจากดวงใจรักและซึ้งค่างามตามธรรมชาติ ง่ายๆไว้ตามหาฝัน..มิจำเป็นต้องลงทุนสร้างม่านหรู ปิดทับมิมองเห็นแสงเดือนแสงตะวันทั้งในยามค่ำและยามอรุณรุ่ง บานหน้าต่างแห่งฝัน ที่แลลอดเห็นจันทร์เสี้ยวทอแสงงาม.. ในยามค่ำคืนนี้..ให้ฉันนี้ฝันฝากใจและจูบไปกับจันทร์.. กระซิบคำพร่ำหวานหู บอกรักเธอ.. ฝากหน้าต่างเมฆ..น้อยลอยเกลื่อนฟ้ากับดวงดาราพรายพราวแสง เฝ้าเตือนเธอ..ให้รับรู้ว่า.. ในฟ้างามนั้น..จันทร์เสี้ยวที่ส่องเศร้า..คือใจที่รานร้าวดายเดียวรอเธอ ทุกทิวาราตรี นะดวงใจ..ในฝัน!..... .......ดวงใจในฝัน....... รำพึงรำพันฝันรัก รักเอยใฝ่หา ยังจำติดตาชวนปลื้ม..ฉันลืมไม่ลง เป็นรอยพิศวาสปักใจมั่นคง ฝังใจพะวงหลงรอคอย... อาวรณ์ใจครวญหวนคิด คิดจนพร่ำเพ้อ พาใจละเมอหมองหม่น..คิดจนเลื่อนลอย ยามนอนถอนสะอื้น..ตื่นตาแลคอย คิดจนดาวลอย คล้อยเมฆา.. ฝันกอดเชยชมภิรมย์รื่น พี่ชื่นตื่นผวา จนใจ..ไม่มีใครเมตตา เพียงนิทรา..นิจจานึกว่าสุขเอย.. บางคืนมองจันทร์หรรษา..นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเคย ลมเอยพัดพลิ้วยังแผ่ว..ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอยหลงเชยแต่เงา!
พุด 10 มิ.ย. 2546 22:29 น. - ID 35023 
2070
4
0
10 มิถุนายน 2546 22:49 น. - comment id 146320
..พี่พุดเชื่อไหม๊ว่า ผม ชอบที่จะนั่งตรงบานหน้าต่างของห้องนอนเสมอ มันทำให้ผมมองเห็นอะไรต่ออะไรมากมาย .. เห็นฟ้า เห็นดาว เห็นฝูงนก ก้อนเมฆ และอื่น ๆ อีกมากมาย มันทำให้ผมเพลิน จน ลืมเรื่องบางเรื่องไปได้ชั่วขณะ .. บ้านหน้าต่างของพี่ ก็มีเรื่องราวดี ๆ ให้พี่ได้คิดถึงเสมอ ใช่ไหมครับ ^__^ ..ขอบคุณที่ทักทายกันเสมอ อยากบอกว่า คิดถึงพี่ตลอดเลยล่ะครับ มีโอกาสเมื่อไหร่ ..เราคงได้เจอกันนะพี่ รักษาสุขภาพนะครับ
10 มิถุนายน 2546 23:01 น. - comment id 146322
สำหรับลำน้ำน่าน หากเมล์ภาพที่เพิ่งส่งไปได้รับแล้ว..คงพอจินตนาการออกนะคะว่าดวงใจพุดพัดชางามแต่ไหน และคงพอเห็นเรือนจำปีที่แสนสงบงามเงียบนะ..ที่พี่พุดพัดชามักจะมานั่งเขียนงานฝันค่ะ.. ตอนนี้พระเจ้ากำลังส่งเส้นทางสายฝันสายสวรรค์สายสวยให้พี่พุดได้กลับบ้านไปสานฝัน สร้างสวนงามในที่หกไร่ใกล้ชายทะเลเสียที..คงมิช้านานแล้วละนะน้องรัก เอาใจช่วยด้วยนะ
10 มิถุนายน 2546 23:22 น. - comment id 146328
จะขอสมัครเป็นคนสวนสักคน เป็นคนมือเย็นปลูกต้นไม้งาม จะรับมั้ยครับ
10 มิถุนายน 2546 23:37 น. - comment id 146331
สามเดือนแรกกลัวไปแจกแต่ดอกรัก ปลูกงามนักจากเนื้อใจใครกันหนอ สาวชาวเกาะเพาะเนื้อใจไหวหวั่นรอ กลัวฤกษ์ท้อขอลาออกบอกได้เลย..ว่าไม่นาน.. เขียนแทนสาวๆชาวเกาะนะคะ หากรับไว้จริงคงวิ่งไปหาสวนสร้างเองกับสาวสักคน
11 มิถุนายน 2546 12:07 น. - comment id 146386
สำหรับพุดพัดชา ยินดีและเอาใจช่วยนะครับ ให้ฝันงามในนามสาวชาวเกาะ ได้เป็นจริงขั้นมา รังสรรค์งานงามประโลมโลกประโลมใจนะครับ เมล์ที่ส่งมาได้รับแล้ว ดวงใจพุดพัดชาสงบงามผสานระเบียงจำปี ยิ่งดูยิ่งหวาน ในวินาทีนี้ที่อยากจะบอกว่า หัวใจนัน เต้นไม่เป็นปกติ เอาเสียเลย ... ขอบคุณพี่พุดพัดชามากนะครับ
11 มิถุนายน 2546 12:08 น. - comment id 146387
อยากบอกอีกครั้งว่า งานพุดพัดชากลับมางามอีกครั้งบนเวทีใจ ...คงไม่ต้องน้อยใจแล้วนะครับ
11 มิถุนายน 2546 15:34 น. - comment id 146435
งานที่งามด้วยภาษา...ลีลา..หวานละมุนละไม...ต้องยกนิ้วให้..พี่พุด...ราชิกา..ชอบมากค่ะ..ให้สิ่งที่ดีหลายๆอย่างแก่ทุกคน....ประทับใจพี่มากค่ะ..
12 มิถุนายน 2546 00:37 น. - comment id 146570
สวัสดีครับพุดพัดชา ไม่ได้พบกันนานเลยทีเดียว เพราะความจำเป็นบางประการ ตอนนี้ความจำเป็นนั้นหมดสิ้นแล้วครับ ..จึงกลับมาเยี่ยม ขอเรียกว่าบานหน้าต่างแห่งความสุขได้ไหมครับ เพราะให้ความงดงาม ..บรรเจิดนัก ฝันไปกับถ้อยคำที่สวยงาม เพลงที่เพราะมาก ขอให้สมหวังในสิ่งที่เฝ้าฝันนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
