กลิ่นน้ำยายังไม่จางดี คนเดินออกจากหลุมหลบภัย ยืนมองเศษซากวนุษย์ สงครามเคมีจบลง แต่สงครามความอดอยากพึ่งจะเริ่มต้น คุณพุ่มไม้อาจจะหมายถึงสิ่งนี้เมื่อกล่าวว่า...มันเป็นสงครามที่ไม่มีวันจบสิ้น จากการตรวจสอบด้วยดาวเทียม พื้นที่กลางดงวนุษย์ พบสิ่งซุกซ่อนน่าสงสัย จากความสงสัย ขยายเป็นความหวาดกลัว และเติบโตเป็นสงคราม ไม่มีการตรวจสอบอย่างจริงจัง เมื่อระฆังถูกเคาะไปแล้ว มีแต่ต้องชกเท่านั้นในสายตาของนักมวย...พวกเค้ามิใช่จอมยุทธ มัจจุราชไม่แยกแยะวนุษย์และวนุษย์GMO สารละลายปุ๋ยปลอมผสมนมบูดและสารเร่งเนื้อแดง ส่วนผสมแห่งความอัปยศที่เข่นฆ่าวนุษย์นับล้านล้านจนสิ้นเผ่าพันธุ์ คนกลับไปกินสารก่อมะเร็ง อาหารแดกด่วนกลับมาผงาด โรงงานลูกปัด...เจ๊ง คนไม่หวาดกลัวโลกที่ไม่มีวนุษย์ คนไม่หวาดกลัวโลกที่ไม่มีต้นไม้ คนหวาดกลัวโลกที่ไม่มีคนเป็นผู้บงการ นิทานเรื่องนี้จบลงโดยไม่สอนสิ่งใด นอกจากภาษาของวนุษย์ ที่คนไม่เคยสนใจจะเรียนรู้ จบภาคที่1 :นิทานของวนุษย์ /(-_-) __________________________________________________________
เจ้าขาว 30 พ.ค. 2546 08:44 น. - ID 34583 
1021
2
0
30 พฤษภาคม 2546 12:58 น. - comment id 141783
จริง ๆ ด้วยซิ ส่วนความคิดเห็นอย่างอื่นค่อยตอบภาคจบที่เดียวนะ
30 พฤษภาคม 2546 13:44 น. - comment id 141795
เหอเหอ ข้าคือวนุษย์ที่หลงเหลือเหนือศีลธรรมของผู้คน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
