สวัสดี..เจ้าควายน้อย บ่อยๆ เห็นเจ้าคอย แต่ถากไถ ไม่เห็น เจ้าเคยพร่ำ หรือร่ำไร แต่ไย สายตาฟ้อง เบื่อท้องนา ไม่หนาวหรือไร?เจ้าควายน้อย เมฆคล้อย ปรอยฝน จากบนฟ้า เห็นเจ้า ยังเคล้าฝน บนร่องนา ทอดสายตา ฝ่าละออง มองฟ้าไกล สวยนักหรือไร?เจ้าควายน้อย องค์ประกอบ ขอบถ้อย รอยฟ้าใส ไยเจ้า เฝ้าเหม่อ ละเมอไกล สิ่งใด เรื่องไหน เจ้าเฝ้ามอง ฉันหรือ?เจ้าควายน้อย มนุษย์ คล่อยคล้อย ลอยละล่อง คงแปลก แผกผัน จากครรลอง เจ้าจึง เฝ้าจ้อง มองทั้งวัน งั้น..ไปไหม?เจ้าควายน้อย ไปละล่อง ละลอย สอยสวรรค์ ปีนป่าย ทายท้า ดาราจันทร์ ปล่อยฝัน ผันผิน กับจินตนาการ ขยับปีกสิ!เจ้าควายน้อย ปลดปล่อย รอยไถ ให้พ้นผ่าน ไปไขว่คว้า ฟ้ากว้าง สร้างตำนาน ควายน้อย ผู้กล้าหาญ สู่การบิน
9 กันยายน 2544 08:50 น. - comment id 11022
อืม......ถ้าควายบินได้คงสนุกละทีนี้
9 กันยายน 2544 11:17 น. - comment id 11042
กลอนไม่เศร้านะ แต่ทำไมเราน้ำตาไหลล่ะ ตะวันเก่งจัง
9 กันยายน 2544 11:20 น. - comment id 11043
ก็ควายนั่งเครื่องบินไงล่ะ..ลีน...ว่าแต่ตะวันจะออกค่าตั๋วให้ป่าวล่ะ.คิกคิก
9 กันยายน 2544 21:04 น. - comment id 11064
คงน่ารักนะ กระบือบิน
10 กันยายน 2544 05:25 น. - comment id 11115
เสี้ยวครับ..ผมดีใจมากที่คุณรู้สึกอย่างนั้น..ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกประสบความสำเร็จกับกลอนบทนี้..ขอบคุณครับ....ขอบคุณลีน โคลอน และนิทานด้วยนะครับ
11 กันยายน 2544 03:17 น. - comment id 11212
หนวกหูน่า แต่งได้สวยงามดี
3 มีนาคม 2545 02:24 น. - comment id 38305
เข้าใจนำสิ่งที่เรา ๆ เหงกันอยู่มาเรียงร้อยเป็นถ้อยคำเจง ๆ ควายน้อยคงดีใจถ้ามันได้บิน แต่คงดีใจมากกว่าที่มีมนุษย์เช่นนาย เข้าใจมัน ..^O^
29 มีนาคม 2545 01:32 น. - comment id 43124
เป็นอีกครั้งที่เสี้ยวกลับเข้ามาอ่านกลอนบทนี้ของพี่ตะวันแล้ว.....ร้องไห้