กระดูกสันหลังของชาติ

วิจิตร ภู่เงิน

 ร่วงข้าวสีทองอล่าม
สุกงามเหลืองร่วงเรียวใบ
มองท้องทุ่งสีทองไกล
เหตุใดไม่มีพอกิน
   ทำนาทำมาทั้งปี
เป็นหนี้ท้วมท้นล้นหัว
ทำนาหวังเพียงเลี้ยงตัว
มืดมัวหนทางให้เดิน
   ความรู้ไม่มีทำไง
คิดให้น้อยใจขี้ข้า
หวังเพียงท้องได้เยียวยา
แต่หาไม่พอได้กิน
   ช่วยเถิดช่วยหน่อยเห็นใจ
ทุกข์ภัยขจัดปัดสิ้น
ผู้ใหญ่ผู้โตผู้กิน
ได้ยินได้ฟังช่วยที				
comments powered by Disqus
  • สีน้ำฟ้า

    21 มีนาคม 2546 12:00 น. - comment id 117161

    คือบทเรียน   ชั่วนาน    กว่ากาลเก่า
    บทเรียนบท   แล้วเล่า   เฝ้าขับขาน
    กระดูกสันหลังของชาติ... ถูกระราน
    อีกกี่นาน       จะผ่านพบ  นบคนดี
    
    *****************************************************
    เอาใจช่วยค่ะ..อยากให้ทุกคนได้มีความเป็นอยู่
    ที่ดีกว่าเดิม
    ******************************************************

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน