ร่วงข้าวสีทองอล่าม สุกงามเหลืองร่วงเรียวใบ มองท้องทุ่งสีทองไกล เหตุใดไม่มีพอกิน ทำนาทำมาทั้งปี เป็นหนี้ท้วมท้นล้นหัว ทำนาหวังเพียงเลี้ยงตัว มืดมัวหนทางให้เดิน ความรู้ไม่มีทำไง คิดให้น้อยใจขี้ข้า หวังเพียงท้องได้เยียวยา แต่หาไม่พอได้กิน ช่วยเถิดช่วยหน่อยเห็นใจ ทุกข์ภัยขจัดปัดสิ้น ผู้ใหญ่ผู้โตผู้กิน ได้ยินได้ฟังช่วยที
วิจิตร ภู่เงิน 20 มี.ค. 2546 10:11 น. - ID 30956 
1932
0
0
21 มีนาคม 2546 12:00 น. - comment id 117161
คือบทเรียน ชั่วนาน กว่ากาลเก่า บทเรียนบท แล้วเล่า เฝ้าขับขาน กระดูกสันหลังของชาติ... ถูกระราน อีกกี่นาน จะผ่านพบ นบคนดี ***************************************************** เอาใจช่วยค่ะ..อยากให้ทุกคนได้มีความเป็นอยู่ ที่ดีกว่าเดิม ******************************************************
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
