ฉัน เขา เหล้าป๊อก และความรัก

ลำดวน

-----------------เช้านั้น---------------------- 
ระหว่างทางเดินไปเรียนที่ตึก 50 ปี ฉันพบคนๆนึง คนที่ทำให้ชีวิตฉัน...เปลี่ยนไป 
เขาใส่ชุดนักศึกษา ขี่จักรยานสีดำ 
ฉันมองเขาจนลับตา เขาก็เหมือนผู้ชายธรรมดา ๆ 
แต่ที่พิเศษก็ตรงที่ เขาสะพายซูม 
เขาขี่จักรยานผ่านฉันไป เขาจะรู้บ้างไหมว่าเขาเอง 
ไม่ได้ผ่านไปเหมือนใครคนอื่นที่ฉันมอง 
............เช้านั้น ฉันได้พบใจตัวเอง.......... 
-----------------คืนนั้น------------------- 
 ปัด ถาปัด ถาปัด ถาปัด ปัด ถาปัด ถาปัด ถาปัด 
น้ำเปล่าเราไม่เอา แต่ถ้าเป็นเหล้า เราก็ไม่ขัด  
เขาคนนั้นกลับมาพร้อม เหล้าป๊อก 
ในคืนวันลอยกระทง 
ฉันหยุดมองเขานานมาก อยากรู้จัก แต่... 
ฉันไม่กล้า 
คืนนั้นเอง ที่ฉันกิอนเบียร์อย่างเอาเป็นเอาตาย 
จนฉันเริ่มเซนั่นแหละ ถึงได้กล้าเดินกลับไปที่ 
ซุ้มถาปัดอีกครั้ง 
 หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว  
เหล้าป๊อก แลกกับ การได้อยู่ใกล้เขา .....คุ้ม 
..........คืนนั้น ฉันได้พบใจตัวเอง อีกครั้ง.......... 
ระยะหลังฉันได้พบเขามากขึ้น 
มีโอกาสได้ทักทาย 
ฉันไม่ใช่คนอัธยาศัยดี แต่เมื่ออยู่กับเขาฉันก็พยายามพูด แต่เขากลับเย็นชา 
ทุกครั้งที่ฉันเจอเขา ฉันมีความสุข แต่อีกด้าน 
ก็มีความทุกข์ขนานอยู่เสมอ 
..........นี่ใช่ไหม  ความรัก ............ 
-------------------ทุก ๆ วัน-------------------- 
ฉันจะรอเขาที่ตึก ...หวังว่าเลิกเรียนแล้ว... 
...จะพบเขา 
ฉันรอเขาที่ลานนม...หวังว่าเขาจะมาทานข้าวที่นั่น 
ฉันรอเขาที่ศาลาขาว...หวังว่าคนที่สะพาน... 
...จะเป็นเขา 
ฉันรอเขาที่เดิม...หวังว่าหลัง 3 ทุ่มครึ่ง... 
...จะพบเขา 
-------------------จนวันนึง------------------- 
ฉันก็ได้รู้ว่า คนอย่างฉันไม่ดีพอสำหรับใคร 
...แม้แต่คนเดียว... 
-----------------คืนสุดท้าย--------------- 
ฉันขอแค่ได้เห็นเขาก่อนที่เขาจะไปท่าพระ 
ฉันนั่งรอที่ตึกถาปัดจนเช้า 
...รอ...คนที่ผ่านมา...จะเป็นเขา 
...รอ...ความเคลื่อนไหวในตึก...จะเป็นเขา 
ทั้งชีวิต ฉันคงทำอย่างนี้ เพื่อใครสักคน เท่านั้น 
7 เดือนที่ผ่านมา 
ฉันดีใจที่ได้พบเขา 
-----------------วันหน้า--------------------- 
ฉันอาจไม่ได้พบใจตัวเองอีก 
หวังว่าใจของฉันจะสบายดี