เหมือนวันนี้ที่เหน็บหนาวช่างยาวยืด โลกช่างเงียบเยียบชืดและมืดครึ้ม ราวมุมอับที่ทับท่ามความอึมครึม มันแรเงาความเศร้าซึมด้วยทึมเทา ในระนาบที่ภาพฉายได้สะท้อน ภาพความฝันวันก่อนๆมันย้อนเร้า บทละคอนตอนเหล่านั้น นั่นหรือเรา!? ช่างเป็นฝันในวันเยาว์ที่เร้าใจ ช่างเป็นฝันในวันคืนอันตื่นเต้น กว่าบทตอนที่ซ่อนเร้นตอนไหนๆ และเป็นเพียงภาพเดียวนี้ที่ส่องไฟ ...อยู่ในราตรีที่มืดมิด ส่วนภาพอื่นที่รื้นเรืองอยู่เบื้องหน้า คือแผ่นดินแผ่นฟ้าที่มืดสนิท ไร้ทางออกทางใดให้ชีวิต ความเฮงซวย! มันสถิตย์ไว้ครบรส มองตึก... ในนิยามความรู้สึกที่เก็บกด ฟ้าเส็งเคร็ง คนโสโครก โลกทรยศ ทุกอย่าง ทั้งหมด มันกดทับ มุ่งหน้าสู่ชั้นสูงสุดหาจุดจบ แสวงหาความสงบจากแสงดับ จบได้แล้วบทละคอยที่ซ้อนซับ พร้อมเข้าสู่การต้อนรับของนรก!
ตะวัน 19 ม.ค. 2546 02:09 น. - ID 28399 
1037
1
0
19 มกราคม 2546 07:33 น. - comment id 105346
เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า เก็บเอามา เก็บไว้ในใจ 55555 ตะวันไม่น่าหนาว ไม่น่ามืด แต่ถ้ามองตะวันนานๆ อาจหน้ามืด เป็นลมแดดได้
26 ธันวาคม 2546 21:39 น. - comment id 145147
..อ่าน..ทุกบทกวีของ ตะวัน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
