**..เป็นลำนำ คำกลอน คนอ่อนไหว และเป็นได้ แค่กวี เพียงบทหนึ่ง ถึงธรรมดา เรียบง่าย ไม่ซาบซึ้ง แต่ขอตรึง ตราไว้ ในใจชน... **..ขอผมเป็น ส่วนหนึ่งใน ดวงใจท่าน ให้ยืนนาน ยาวไกล ไปทุกหน แม้เป็นเพียง เศษเสี้ยวใน ดวงใจคน ก็มากล้น ในเมตตา ท่านปราณี **..ฝากไว้เป็น อนุสรณ์ ก่อนจากลา แทนวาจา ว่ารักแท้ แก่น้องพี่ จะกลับมา อีกครั้ง ด้วยหวังดี ขอเพื่อนมี ความสุข ทุกคนเอย..** ด้วความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส
6 มกราคม 2546 07:45 น. - comment id 103440
ซาบซึ้งๆ กวีเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมไปแล้วสิ เพราะฉะนั้นก็จะตรึงตราไว้ตลอดไป อิอิ
6 มกราคม 2546 12:09 น. - comment id 103487
--- ในความทรงจำที่ดีดี มักมีสิ่งให้ระลึกถึง เพราะในความคิดความคำนึง ย่อมเข้าถึงจิตใจหลายหลายคน ---
6 มกราคม 2546 17:15 น. - comment id 103555
ขอขอบคุณทุกๆท่านครับ ..
7 มกราคม 2546 08:09 น. - comment id 103638
แต่งเพราะมากครับทำยังไงถึงจะแต่งได้เหมือนคุณบ้างเนี่ย
7 มกราคม 2546 20:35 น. - comment id 103724
ขอขอบคุณทุกๆความเห็นมากครับ.. ก็พยายามแต่งบ่อยๆและอ่านกลอนเก่าๆ จากนักเขียนหลายๆท่านครับ
8 มกราคม 2546 13:19 น. - comment id 103807
จากบทกลอนหวานซึ้งตรึงดวงจิต ของมิ่งมิตรลิขิตไว้ไม่สับสน หากเป็นเพียง...เศษเสี้ยวใน..ดวงใจคน ก็สุขล้น..จนหรือมี..อยู่ที่ใจ... ขอเป็นกำลังใจให้น้องค่ะ