กลับตัวเมื่อสายว่ายไม่ถึงฝั่ง ใจเพพังพายุหยั่งจะคราชีวิน ออกว่ายไปในนทีมีฝนริน รู้แทบสิ้นไม่ถึงถิ่นฝั่งดั่งใจ ตะบี้ตะบันจะไปไม่ฟังคำ รู้ว่าช้ำแต่ยิ่งทำย้ำช้ำไปกันใหญ่ รู้ว่าอารมณ์น้ำเชียวกราดเพียงใด กลับไม่รู้ใจทำไมอยากว่ายไปทุกที ทางที่เคยเห็นกลายเป็นอุปสรรค ทางที่จะกลับถูกระงับอับราศี ทางที่จะไปกลายไฟเผ่าไหม้ราคี หมดทางหนีมีแต่ตายสถานเดียว เหลือบไปมองขอบฟ้าดูมืดมิด เมฆเกาะติดกะเอาชีวิตไม่เสียเที่ยว อาวุธฝนพรูพรั่งเป็นกรอเกลียว อยู่คนเดียวกับบาดแผลเต็มตัว เมื่อเลือกที่จะมา มาไม่ถึง จะฉุดดึงตรึงจิตคิดแล้วส่ายหัว ลอยเคว้งทางคว้างอับปางชัวร์ จึงมุดหัวจมตัวลงใต้ทะเล..
นิติ 21 พ.ย. 2545 14:01 น. - ID 26333 
973
4
0
21 พฤศจิกายน 2545 14:22 น. - comment id 96940
.....ทุรนทนขื่นใข้...................เวียนหัว สุษิร*ปากรัว...........................ร่ายร้อง มุทิงค์กริ่งเพลงกลัว.................ลมคลื่น แลฤา ดุดั่งกังวาลพ้อง.......................แผกให้ใจหวิว- หวามวาร ฯ .....โกลาหลน้ำคั่ง......................อาจจม- ดิ่งเฮย วาตภัยถาถม............................ถั่งท้า ปาฐกยกคำคม..........................ชมกล่าว วอนเฮย เปิดโปงบ่งเทพฟ้า.....................กว่าแคล้วคลาดภัย ฯ
21 พฤศจิกายน 2545 16:22 น. - comment id 96986
อืม ...ถ้าจาคมก็คมจริงๆคะ และก็มีความหมายดีมากๆเลย ..!! ^---^ --------------- หงัก ..ถ้าอยู่กลางทะเลเหรอ !! ม่ะกลัวคะ !! แหะๆ ..(ก็เราเปงปลานี่ ...) ว่ายก็ได้ ไม่กลัวจมหรอกน๊า (หายใจทางเหงือกๆๆ) ...
21 พฤศจิกายน 2545 18:04 น. - comment id 97007
กลอนบาดลึกจริง ๆ เลย เป็นไงบ้างนิติ ได้ลงแข่งกีฬา หรือเปล่า แอบมากแต่งกลอน อิอิ
21 พฤศจิกายน 2545 21:49 น. - comment id 97047
กะอัก ๆ เค้าไม่ใช่ปลา เหมือน ปลา 2 อ่ะจ๊ะ แถมว่ายน้ำไม่เป็นอีกต่างหากกลัวจมอ่ะ (เอ่ เราเป็นทะเลนี่หน่าทะไมกลัวน้ำอ่ะ งง ! วุ้ย)
21 พฤศจิกายน 2545 22:25 น. - comment id 97059
เฉียบขาดมากเลยครับ...
21 พฤศจิกายน 2545 23:59 น. - comment id 97086
ต้องมีสติและปัญญาเท่านั้นจึงจะเอาตัวรอดได้
22 พฤศจิกายน 2545 00:45 น. - comment id 97122
...ตายๆๆๆแน่...ตายๆๆๆแน่...ตายๆๆๆแน่... แค่ว่ายไม่ถึง...ไม่พึ่งแพหรือขอนไม้ละครับ.. ดำผุดดำว่ายอยู่ทำไม ตายๆๆๆแน่...ตายๆๆๆแน่...
22 พฤศจิกายน 2545 11:22 น. - comment id 97207
ทะเลลึกตรึกตรองก่อนจะว่าย อาจถึงตายไร้ประสบการณ์ผ่านพายุไหว มีคลื่นลมโหมกระหน่ำไม่รู้ใจ ทะลไม่หลับไหลคอยผันแปรใช่แน่นอน เปรียบคนดีที่ประมาทวาดหวั่นไหว พลั้งผลอใจไฟเผาเขลาสั่งสอน ให้บทเรียนเวียนวนทุกฉากตอน โลกยอกย้อนละคอนชีวิตลิขิตใจ..ไม่วอนพรหม!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
