บทประพันธ์โดย คุณเดือนแรม ประกายเรือง ผมขอมอบให้แด่ นักกวีที่มีจุดยืนทุกท่านครับ **..ฉันยังเขียน บทกวี ที่ฉันรัก แม้ไร้หลัก ประกัน ในวันพรุ่ง ท้องยังหิว คิ้วขมวด ปวดไส้พุง ยังพยุง กายยืน ขึ้นท้าทาย **..โดดเดี่ยว เดียวดาย ในคืนดึก เขียนคำ ด้วยสำนึก ในความหมาย บนถนน คนทุกข์ยาก มีมากมาย ทั้งคนจร นอนตาย ยังได้เจอ **..พบความจริง อันเจ็บปวด และรวดร้าว แต่อิ่มคำ ต่างข้าว อยู่เสมอ พบทั้งความ เฉยชา จากตาเธอ แต่อุ่นนัก เมื่อเสนอ ความจริงใจ **..ถูกวิจารณ์ ว่าเขียนคำ วนซ้ำซาก เพื่อนบางคน สำราก ถ้อยคำใส่ ไม่ต้องมอบ ให้หรอก พวงดอกไม้ ไม่ต้องการ กำลังใจ ที่ไม่จริง **.. ฉันอยู่กับ ความฝัน อันยิ่งใหญ่ เคี่ยวความฝัน ให้เป็นไฟ ไหม้ทุกสิ่ง เคี่ยวความทุกข์ ที่ทายทัก ยามพักพิง คือเพื่อนแท้ ไม่ทอดทิ้ง ยิ่งอดทน **..ฉันยังเขียน บทกวี ด้วยความรัก แม้เหน็บหนาว ยิ่งนัก ในสายฝน ก้าวเดินฝ่า ความว้าเหว่ ทะเลวน ต้องอดทน ถึงที่สุด ด้วยจุดยืน ด้วยความหวังดี ก.ประแสร์ ศิษยาพร ก.นพดล รักษ์กระแส
16 พฤศจิกายน 2545 22:09 น. - comment id 95982
ทุกคนมีฝัน...มีจุดยืน..ของตัวเอง.. บทกวี..ที่ให้พลังใจ....ดีจังค่ะ..
16 พฤศจิกายน 2545 23:02 น. - comment id 96001
ฉันยังเขียนบทกวีด้วยใจรัก เพื่อพิทักษ์ไว้ซึ่งสิ่งที่ฝัน บทกวีที่ถักทอสายสัมพันธ์ ด้วยใจมั่นคงไว้ไม่เปลี่ยนแปลง ครับผมอิอิ
17 พฤศจิกายน 2545 10:00 น. - comment id 96049
เป็นกวี เป็นได้ ถ้าใจรัก ลงสลัก อักษร ล้วนกลอนศิลป์ เป็นคนชั่ว โสมม จมสู่ดิน ไร้ใจจิน- ตนาการ สานงานสร้าง