**..หิ่งห้อยน้อยเรืองแสงแห่งขุนเขา ภูมิลำเนาคงไพรสุดไพศาล แสนสงัดเงียบสนิทนิจกาล หิ่งห้อยน้อยเล่าขานตำนานไพร **..ยามสิ้นแสงแรงกล้าแห่งตาวัน เมื่อยามนั้นแสงน้อยลอยไหวไหว คือแสงแห่งชีวาด้วยอาลัย แสงไรไรเรืองระยับก็ลับตา **..เพียงหิ่งห้อยด้อยแรงแสงสลัว พบความจริงอันน่ากลัวตัวเฝ้าหา โลกมืดมนเมื่อเป็นดั่งเห็นมา ทั่วอาณามืดสนิทนิจนิรันดร์ **..ในวันนี้มิเคยเห็นหิ่งห้อยน้อย ใยเจ้าคอยหลบไปแม้ในฝัน ได้แต่เฝ้ารอคอยคอยสักวัน คอยวันนั้นที่แสงส่องผ่องอำไพ
11 พฤศจิกายน 2545 22:34 น. - comment id 95116
หิ่งห้อยอะสวยออก น่ารักดี
11 พฤศจิกายน 2545 23:07 น. - comment id 95125
เคยเห็นหิ่งห้อยครั้งนึงนะ สวยมากเลย ไม่กล้าเดินไปดูใกล้ๆ มองเห็นแสงนวลๆ มองจากหน้าต่างบ้าน(บ้านคุณยายที่ต่างจังหวัดน่ะ) ตอนนั้นยังเป็นเด็ก หากแต่เมื่อนึกถึงหิงห้อยทีไร ภาพนั้นจะปรากฏทุกครั้งเลยนะ ... ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกที่ดี ค่ะ
12 พฤศจิกายน 2545 16:47 น. - comment id 95246
ขอขอบคุณมากครับ
12 พฤศจิกายน 2545 16:58 น. - comment id 95247
ไพเราะสื่อได้ดีคะ ..อ่านดูก็เศร้าๆนะ ! ^----^
12 พฤศจิกายน 2545 18:12 น. - comment id 95274
แสงของหิ้งห้อย.. เรนชอบ.. ดูเย็นตา.. ลึกลับ.. น่าค้นหา.. วัยเด็ก.. เรนชอบที่จามอง.. แปลกจัย.. มัย เค้ามีแสง..?.. .. ..
15 พฤศจิกายน 2545 11:53 น. - comment id 95758
^*^ ^*^ ^*^..............^____^...............^*^ ^*^..........................................^*^