ธรรมชาติสรรค์สร้างและวางบท ไว้เป็นกฏเกณฑ์บังคับกำกับว่า สรรพสิ่งสวยงามตามนานา แต่ทว่าพึงสังวรมักซ่อนพิษ กุหลาบสวยสดสีจะมีหนาม คู่ความงามมีภัยแฝงแทงสะกิด ไม่ระวังต้องระบมคมแผลงฤทธิ์ คงต้องติดบ่วงบาดอาจระกำ มธุรสเลิศหวานปานน้ำสรวง ผึ้งทั้งปวงปกป้องต้องล่วงล้ำ แผดพิษเหล็กไนหวงหน่วงกระหน่ำ เจ็บจนจำจึงได้ลิ้มชิมรสหวาน แม้แต่บัวเบ่งบานนั้นว่าหอม ชวนแมลงไต่ตอมห้อมล้อมร่าน ใต้ใบหลบกบเขียดมาหาอาหาร แมลงเหลิงเริงสราญพานต้องตาย เธอเอง ก็คง จะเช่นกัน งามเฉิดฉันท์ปานจันทร์อันเฉิดฉาย คงเคลือบแฝงแอบฤทธิ์พิษอันร้าย ชวนให้ชายที่หลงเพ้อต้องเผลอตัว เธอสวยเสียจนชายลืมหายใจ ลืมว่าอาจซ่อนภัยในสลัว หวานลาวัณย์จนฉันนั้นนึกกลัว อาจเผลอตัวเผลอใจไปหลงรัก ก็ดูดูเธอก็ไร้ไม่เดียงสา หรือว่ามารยาสาวราวสูงศักดิ์ หลอกให้เราหลงไหลจนใจภักดิ์ แล้วค่อยหักอกให้ตายในภายหลัง หรือว่าเธอนิสัยดีบริสุทธ์ ใสประดุจฝนใสรินไหลหลั่ง ระแวงเกินระแวงไกลไปกระมัง ก็อยากหวังให้เธอหวานไร้มารดำ สรุปแล้ว ตกลงว่า . . . จะรักเธอ แม้สุดท้ายจะต้องเจอกับความช้ำ ยอมเลือกสุขก่อนต้องหมองต้องระกำ เธอจะทำ ร้ายอะไร ตามใจแล้ว (ม้าก้านกล้วย)
6 พฤศจิกายน 2545 09:48 น. - comment id 93891
อ๊ะ... อ๊ะ.... *^___^*
6 พฤศจิกายน 2545 11:10 น. - comment id 93912
555 ถามใครเนี่ย ในกระดานนี่นะ จะมีคนตอบเร้อ .. ป๊าดธ่อ ตายน่ะ เรื่องนี้หนีได้ซะที่ไหนล่ะ แต่มีเพลงนึงเขาร้องว่า.. ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา ...เอิงเอย... อ้าว..ลืมไป ปล. หน่อยได้ป่ะ คราวนี้หลงรักสาวจังหวัดไหนอ่ะ .. ?
6 พฤศจิกายน 2545 11:31 น. - comment id 93915
สารภาพมาดีฝ่า เขียนกลอนนี้ ตอนที่ดูรูปกระทู้มืตติ้ง ใช่ป่ะ 555555 หลงรูปจนเพ้อเลยนะ พี่ม้าเรา
6 พฤศจิกายน 2545 11:50 น. - comment id 93917
^*^ ^*^ ^*^............สารภาพก้อด๊ะ.........^*^ ^*^..ซ่อนความหวานปลอดสารพิษจ้า.^*^ ^*^.....................^__^.....................^*^
6 พฤศจิกายน 2545 13:29 น. - comment id 93926
^*^ ^*^ ^*^...อ้อ..ลืมบอกไปอีกอย่างนึง..^*^ ปลอดสารพิษ 100 % แต่..กาโดดหลบสารตะกั่วเอาเองจ้า ^*^................^____^....................^*^
6 พฤศจิกายน 2545 13:31 น. - comment id 93927
สวยซ่อนรูป ฮิฮิ เอ้อ แบบว่าซ่อนความสวยไว้อีกทีอ่ะ ซ่อนแบบซ้อนๆ หลายชั้นไม่มีที่สิ้นสุด เป็น infinite loop ป.ล. ว่าแต่พี่ม้าไปหลงสเน่ห์สาวที่ไหนล่าเนี่ยะ
6 พฤศจิกายน 2545 17:42 น. - comment id 93955
{``-_-}{-``-}{-_-``} อื้อยาพิษ นี่เอง
6 พฤศจิกายน 2545 21:27 น. - comment id 93999
สงสัย ม้าก้านกล้วย เปงโรค ...แพ้คนจ๋วย...แน่เยย อิอิ สวยซ่อนพิษมีฤทธิ์สะกิดใจ แม้นหลับตาคราใดยังนึกฝัน อันโรคนี้จัดว่าเกิดเฉียบพลัน เซรุ่มแก้พิษนั้นจึงไม่มี สงสัยคราวนี้พี่ม้าไม่รอด เรือล่มเมื่อจอดตาบอดแล้วพี่ โอ้สาวไหนกันหนอแผลงฤทธี มัดพี่ม้าคนดีได้ทั้งใจ :p
7 พฤศจิกายน 2545 00:48 น. - comment id 94046
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=25675 คิดถึงเจทท์ก้อบอกมาเส่ะพี่ม้า จะเขียนอะไรยาวๆ ทำไมก๊ะ { . . }~~
7 พฤศจิกายน 2545 08:36 น. - comment id 94079
อืม.. กิงยา กิงยา แก้พิษ แก้พิษ กิกิ กลอนเพราะมากครับ ความหมายลงตัว ชอบมากมาก
7 พฤศจิกายน 2545 09:24 น. - comment id 94097
ฝากดวงตาในดาราว่าคิดถึง ฝากคะนึงไว้ในแมกไม้ฝัน ฝากดวงใจไว้ในงามของพระจันทร์ ฝากตะวันว่าอย่าท้อยังรอใจ ฝากลมหนาวว่าหนาวไหนใจไม่ห่าง ฝากฟ้ากว้างอย่าอ้างว้างห่างแค่ไหน ฝากเมฆน้อยลอยกระซิบห่วงดวงใจ ฝากสายไยใจทอรักกับรุ้งเรียว ฝากดอกไม้สายหมอกไม่ยอกย้อน ฝากสิงขรแม้นรอนร้าวเฝ้ารอเกี่ยว ฝากสายธารในละหานอย่าดายเดียว ฝากรักเดียวใจเดียวเหลียวหาเพียงเธอเพ้อมาก็หลายฤดู.. บทนี้แทนใจถึงคนเคยรักแสนคิดถึงหล่ายๆคนเลยที่พรากจากกันแม้นครู่ยาม แต่ใจดวงนี้ยังผูกพันถึงเสมอมานะ และแมกไม้สายมูลคงรู้ว่านี่เป็นสไตล์การเขียนกลอนหวานกลอนคิดถึงเพื่อนธรรมดาๆที่มิได้ซ่อนพิษร้ายไว้ดอกนะ เฉกเช่นเพื่อนถึงเพื่อน ขอย้ำ..ด้วยความกลัวการเข้าใจผิดตีควมผิดจากผู้ไม่รู้ที่มาที่ไปนะคะ คิดถึงและห่วงใยเรื่องน้ำมาก น้ำลดแล้วก็ดีใจด้วย
7 พฤศจิกายน 2545 17:53 น. - comment id 94203
มาช้าไป เพิ่งได้อ่าน เพราะดีค่ะ