ทางโปรยปีก#1

เจ้าขาว

ลูกเอ๋ย 
ยามที่เจ้าลืมตาขึ้นมา  ให้โลกใบนี้เป็นแม่ของเจ้าเถิดนะ
เพราะแม่มิอาจอยู่ดูแลเจ้าได้เมื่อถึงยามนั้น
ลูกรักเอ๋ย
อย่าได้เคืองโกรธหรือน้อยใจในหนทางที่มิอาจเลือกนี้
โลกได้ขีดวงกลมแห่งชีวิตไว้ให้แก่เราแล้ว 
แม้จะมุ่งบินไปสุดแรง ก็มิอาจจะพ้นไปจากพายุแห่งความพลัดพรากนี้ไปได้
ลูกรักเจ้าเอ๋ย
เวลานี้ แม่ได้เพียงแต่เฝ้าหวังในอนาคตของเจ้าที่แม่มิอาจเห็น
จินตนาการถึงการคืบคลานของเจ้า
จินตนาการถึงห้วงเวลาที่เจ้ารู้จักความเจ็บปวดเป็นครั้งแรก
ยามที่เจ้าสลัดคราบแห่งวัยเยาว์สู่อิสระภาพแห่งท้องฟ้า
แม่หวังว่าเจ้าจะโบยบินอย่างสง่างาม
ลูกรักเอ๋ย
แม่คงทำหน้าที่ของแม่เป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ความตายจะพรากเราจากไกล
หวังว่า  เจ้าจะชื่นชมสวนแห่งนี้ ที่แม่เฝ้าเฟ้นหา
หวังว่า  เจ้าจะชื่นชอบกับรสเลิศของใบอ่อนที่จะผลิออกมาให้เจ้าได้ชมชิม
หวังว่า  เจ้าจะดื่มด่ำกับรสหวานละไมของน้ำหวานดอกไม้หลากสี
หวังว่า  ร่มไม้แห่งนี้จะช่วยถนอมปีกอ่อนของเจ้าจากสายฝน  ในวันที่เจ้าฝึกบิน
หวังว่า  เจ้าจะเข้มแข็ง 
และลึกๆ หวังว่าเจ้าจะรับรู้
ลูกรัก