นี่ก็คงได้เวลาแล้วที่ผมจะเขียนบันทึกเรื่องราว เรื่องราวที่จะเป็นจริงหรือไม่ จะเกิดกับใครไม่สำคัญ...เพราะนี่เป็นแค่เพียงบันทึกที่อาจจะไม่มีความสำคัญ * คนเคยมี...คนเคยรวย...คนเคยมีอำนาจ....คนเคยมีวาสนา..... ในชั่วพริบตา ทุกสิ่งกลับกลายเป็นศูนย์......ไม่มีแม้อำนาจ วาสนา หรือแม้แต่มิตรสหายที่เคยคบค้าด้วยก็หายไปพร้อมกับทรัพย์สินที่เสียไป * ทุกอย่างคือวันวานที่ผ่านไป...จากสูงสุดก็คืนสู่สามัญ ..สามัญที่ไม่มีอะไร มากกว่าคำว่า...ธรรมดา..และ เรียบง่าย................................................. * ตามคำที่ท่านว่า...เมื่อมีแล้วอย่าหลง..อย่ายึดมั่นถือมั่น... เมื่อที่สุดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างจบลงด้วยความไม่มีอะไรเลย...มีแต่ความดีความชั่วที่ เคยทำ.................................................................................................... * เมื่อไร้สิ้นวาสนาแล้วจะหาใครมาคอยช่วยเหลือ ความฝันยิ่งเลือนไกล... เลือนลาง...และเลือนหายไปในที่สุด........................................................ * โอ้..ชีวิตนะชีวิต...ไม่มีใครลิขิตได้นอกจากตัวเรา... * โอ้..ชะตาหนอชะตา...ไม่มีใครกำหนดได้นอกจากตัวเราเอง * เมื่อทุกสิ่งเป็นอดีต...ความฝันของฉันยังมาไม่ถึง.......... นั่นก็คือ ความจริงแห่งปัจจุบัน...ที่ชีวิต คือ สามัญ บันทึกที่รักนี้...ไม่หวังให้ใคร ชื่นชม...ติติง...ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามที่ว่า...จริงหรือ..ใครเหรอ....เพราะอะไร....เพราะคิดว่าทุกท่านคงรู้ครับ *ไม่มีใครด่าว่า คนเคยมีหรอกครับ...เพราะชีวิตไม่แน่นอนครับ เดี๋ยวมี เดี๋ยวไม่มี ขอให้ทุกๆคนมีความสุขกับความดีที่ท่านได้ทำครับ...
10 ตุลาคม 2545 07:26 น. - comment id 85727
เนื่องด้วยตอนหลังไม่ค่อยนำกลอนที่แต่งเองมาลง ก็เพราะว่า.........หลังๆมานี้แต่งกลอนแล้วรู้สึกว่า จนคำ ครับ.....จะเวียนอยู่แต่คำเดิมๆ บางครั้งเลยแต่งไม่ได้ดั่งใจตัวเอง................ และกลอนของผมที่เขียนไม่ค่อยมีจุดเด่นของกลอนแต่ละเรื่องครับ............................... ก็เลยไม่ได้นำมาลง
10 ตุลาคม 2545 07:26 น. - comment id 85728
เนื่องด้วยตอนหลังไม่ค่อยนำกลอนที่แต่งเองมาลง ก็เพราะว่า.........หลังๆมานี้แต่งกลอนแล้วรู้สึกว่า จนคำ ครับ.....จะเวียนอยู่แต่คำเดิมๆ บางครั้งเลยแต่งไม่ได้ดั่งใจตัวเอง................ และกลอนของผมที่เขียนไม่ค่อยมีจุดเด่นของกลอนแต่ละเรื่องครับ............................... ก็เลยไม่ได้นำมาลง ต่อง ต้อง
10 ตุลาคม 2545 22:09 น. - comment id 86059
จงเป็นตัวของตัวเอง จงเขียนออกมาจากใจ คุณไม่จนคำหรอก แต่คุณคงจะกังวนใจว่าเขียนไปแล้วจะไม่มีคนสนใจ ให้กำลังใจนะ... จำทำต่อไป คุณทำได้ดีแล้วล่ะ
10 ตุลาคม 2545 22:32 น. - comment id 86094
คิดว่าเขียนมาเรื่อยๆ เถอะนะจะยังไงก็มีพี่ๆ เพื่อนๆ คอยให้กำลังใจ และให้คำแนะนำเสมอ ขอให้เราหาจุดยืนของเราให้พบ ถึงเวลานั้นเราจะแปลกใจเมื่อนึกย้อนถึงวันนี้...ให้กำลังใจนะ
11 ตุลาคม 2545 01:27 น. - comment id 86173
เป็นบันทึกที่เขียนได้ดี เจง เจง พรุ่งนี้นายก็สอบวนสุดท้ายแล้วสินะ ไคริจะคอยเป็นกำลังใจให้นายสอบได้ คะแนน ดี ดี ละกัน เพื่อนรัก งั้น...คืนนี้ก็..นอนหลับฝันดีนะครับ ดึกมากแล้วไคริขอตัวไปนอนก่อนล่ะ *..จากใจไคริ..* โชคดีนะเพื่อน
11 ตุลาคม 2545 17:09 น. - comment id 86445
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจครับ