คนลืมตัวเหมือนวัวลืมตีนหนา ลืมมารดาลืมแม่แย่เหลือยิ่ง ลืมบุพการีทำทอดทิ้ง ลืมผู้หญิงที่ยิ่งใหญ่ให้ชีพตน อกตัญญูคือผู้เนรคุณ ไม่มีบุญเกื้อหนุนทุกแห่งหน ลืมกำพืบลืมที่มาของตัวตน ลืมแม้คนให้ชีวิตจิตระยำ มีรักไหนยิ่งใหญ่เท่ารักแม่ รักเที่ยงแท้แน่นอนคำสอนล้ำ อกตัญญูบังใจให้ชั่วดำ ขอกล่าวย้ำ...ให้อกลูก ได้ไคร่ครวญ หญิงคนหนึ่ง....แม้เป็นคนบ้านนอก ดูกระจอก.........ในสายตาคนอื่นล้วน แต่กับลูก..........จงตระหนักและไคร่ครวญ คิดทบทวน........มีวันนี้..........ได้เพราะใคร
บุษราคัม 30 ก.ย. 2545 20:31 น. - ID 23591 
14827
6
0
30 กันยายน 2545 20:36 น. - comment id 82358
ได้แนวคิดมาจาก เรื่องหนึ่ง ของเพื่อนในเว็ป ที่นำมาลง ไว้ค่ะ ----เรื่อง เรื่องราวอันน่าเศร้า ลองอ่านดูครับ----- http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=23498 ลองติดตามไปอ่านนะคะ เรื่องนี้สอนอะไรได้มากมาย สำหรับผู้เป็นลูกทุกๆคนค่ะ ที่เผลอหลงลืม ลืมตน เป็นคนลืมแม่ค่ะ
30 กันยายน 2545 21:07 น. - comment id 82374
ถูกจายจังเลยอะ พี่ปุ๋ม แต่งแต่ปรัชญา เราแต่งแต่กลอนรัก เอิ๊กๆๆ
30 กันยายน 2545 23:57 น. - comment id 82417
กตัญญูกตเวที...เป้นเครื่องหมายของคนดี
1 ตุลาคม 2545 03:18 น. - comment id 82445
รักใครไหนเท่าที่แม่รัก จิงๆ
1 ตุลาคม 2545 06:45 น. - comment id 82462
หน้าส่วนตัว
นางฟ้า..
ดุ..
1 ตุลาคม 2545 07:41 น. - comment id 82475
แม่คือทุกสิ่งทุกอย่างครับ ถ้าไม่มีแม่เราคงไม่ได้เกิดมา
1 ตุลาคม 2545 19:13 น. - comment id 82688
ครับ...คนไม่รู้คุณคน...อกตัญญู ไม่มีทางเจริญครับ...คนทั้งโลกมีแต่จะด่าว่าครับ
3 ตุลาคม 2545 18:25 น. - comment id 83360
อะนะครับพี่บุษ ใช่ครับ ถ้าไม่มีความกตัญญูก็ไม่มีทางประสบความสำเร็จได้หรอก อิอิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
