***...ลมพัดโบก โศกก็พัด ทัดทานลม อกแสนตรม ซมซาน เที่ยวควานหา ตามและร้อง พร้องพร่ำ จำนรรจา เรียกร้องหา ดวงใจ ไปไหนเธอ..... ***...ร้อนและรุ่ม สุมทรวง เพราะห่วงหนัก มิหยุดพัก หักใจ ให้คลั่งเพ้อ ใจละล่อง ลอยไป ใยละเมอ เธอไม่เออ ออด้วย แสนป่วยการณ์.... ***...เหมือนกับขาด ของรัก มักจะห่วง เวลาล่วง ล้ำเกิน เมินผสาน ขอต่างเดิน ต่างไป ไม่พบาน อยากสาบาน หนีหน้าไกล คนใจดำ
27 กันยายน 2545 07:55 น. - comment id 81345
ใจหวาดหวั่นพรั่นไปใจสะอื้น ด้วยทนฝืนชายอื่นใดหมายเคียงใกล้ ร่ายคำโคลงเขียนล้อต่อความไป แสนสะทกสะท้านใจไห้ระทม ย่องเมียงมองปองใจคงไป่แคล้ว ใจน้องแน่วมั่นเพียงพี่มิให้ขม แอบมองเห็นน้องเย้าเคล้าคารม พี่ยิ่งตรมเจ็บช้ำทำมองเมิน
27 กันยายน 2545 10:20 น. - comment id 81375
มันก็เป็นเรื่องของใจใครก็ใจใครอ่ะนะ
27 กันยายน 2545 10:30 น. - comment id 81380
ขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับผม.............. กลอนบทนี้แต่งไว้หลายเดือนแล้วครับ........
27 กันยายน 2545 20:14 น. - comment id 81530
ไพเราะเจ้าค่ะ ^__^