สมาชิกคงจะเห็นข่าวกันอยู่บ่อยๆ เห็นแล้วสลดใจนัก..... พ่อแม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เล็กจนโต บ้านก็ไม่ค่อยมีกิน หวังส่งเสียลูกให้ได้ดี ในที่สุดลูกก็ประสบความสำเร็จ มีงาน มีเงิน แล้วลูกก็ไม่เคยกลับไปหาพ่อแม่ อีกเลย.............................. นี่หรือคือ ลูก..............นี่หรือคือ สิ่งที่มนุษย์พึงจะกระทำต่อผู้มีคุณ นี่หรือ คือ ผลตอบแทน ที่พ่อแม่เลี้ยงลูกมา พ่อแม่ ไม่เคยที่จะทวงถามบุญคุณที่ท่านมีให้เรา พ่อแม่ ไม่มีอะไรให้ไปมากกว่าความรัก พ่อแม่ ผู้ที่มีแต่คำว่า ให้.......เสียสละ เวลาลูกหิว คนที่หาข้าวมาให้กิน..... เวลาลูกเรียนหนังสือ คนที่จ่ายค่าเทอม.... ไม่ใช่พ่อแม่หรอกหรือ เพื่อนฝูง เราอาจมีมากมาย รู้จักเพื่อนใหม่เรื่อยๆ แต่พ่อแม่ เรามีท่านเพียง สองคนเท่านั้น เมื่อสิ้นท่านแล้ว ไม่มีใครจะมาทดแทนท่านได้อีก มีกลอนอยู่บทหนึ่งเคยได้ยินมาเขียนไว้ว่า ยามแก่เฒ่า หมายเจ้า เฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้ หมายเจ้า เฝ้ารักษา เมื่อยามถึง วันตาย วายชีวา หวังลูกมา ปิดตา เมื่อคราตาย วันนี้คุณทำอะไรให้พ่อแม่ท่านมีความสุขหรือยังครับ.................. ด้วยความเคารพพ่อแม่อย่างสูง ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส
26 กันยายน 2545 20:24 น. - comment id 81184
โทษทีครับ เรื่อง นี่หรือคือ.........ลูก
26 กันยายน 2545 20:53 น. - comment id 81193
จริงค่ะ เห็นด้วยค่ะ ------------------------------ ลูกรู้ไหม ว่าใคร ที่เฝ้าห่วง ไม่เคยลวง หลอกลูก คอยปลูกฝัง เป็นแก้วตา ดวงใจ ไม่ชิงชัง เพียงแต่หวัง ในลูกนี้ เป็นคนดี ไม่เคยคิด หวังสิ่ง ใดตอบแทน แต่หวงแหน ลูกนี้ มีศักดิ์ศรี พระคุณท่าน เมตตา และปราณี แล้วลูกนี้ มีสิ่งใด ให้ภาคภูมิ ------------------------------------------------------
26 กันยายน 2545 21:27 น. - comment id 81201
ค่ะ... ถ้า...ช่องว่าง... ที่ม่ายห่าง..เกินปาย.. เรนว่า.. เรนรัก... แม่.. เรนรู้.. แม่..สร้าง แม่ให้... ทุกอย่าง.. กับเรน.. เรนผิด... อาจมีบ้าง...ที่น้อยจายย.. แต่..เรนก้อรู้... แม่รัก... เรน.. แค่...อยากขอ.. เข้าใจเรนบ้าง.. ม่ายช่าย..ให้เรน...เข้าใจแม่..ข้างเดียว... นะค่ะ.... นางฟ้าใจดี...
26 กันยายน 2545 21:31 น. - comment id 81204
เคยยืนหยัด สู้ฝืน ยืนต้นใหญ่ แผ่กิ่งใบ แกร่งกล้า ท้าลมฝน ล่วงร้อนหนาว ผ่านเวลา ได้มาจน ออกดอกผล ไว้สืบพันธ์ กันต่อไป ออกดอกมา ได้ผล จนเมล็ด ได้สรรพเสร็จ ร่วงหล่น บนดินไหว แทงรากงอก ออกกำเนิด เกิดกิ่งใบ เป็นลูกไม้ ของต้นใหญ่ ใกล้โรยรา ล่วงเลยลับ ผ่านผัน เป็นกาลมาก เจ้าฝังราก เริ่มใหญ่ กิ่งใบหนา ขึ้นทดแทน ไม้แก่เก่า เจ้าแทนมา ควรรู้ค่า ไม้เก่า ที่แก่ กัน บางไม้แก่ ลูกไม้ หล่นไกลต้น ต่างห่างหน ทางเห็น เป็นสุขสันต์ ไร้ทายาท พันธุ์ไม้ อยู่ใกล้กัน เพียงผ่านวัน ยืนต้นเดี่ยว อย่างเดียวดาย
26 กันยายน 2545 21:38 น. - comment id 81208
เรน..ขอบคุณ.. ค่ะ..เรนว่า.. ลูก..ทุกคน...รักแม่... ม่ายมีครัย.. ม่ายรักแม่.. เพียงแค่... เวลา... ที่ห่างปาย.. ก้อทำงัยย.. เวลา... ของเรน.. กับ..ของแม่... มัย.??..ม่ายตรงกัน..
27 กันยายน 2545 05:22 น. - comment id 81311
อยากให้เด็กๆคิดงี้จัง
27 กันยายน 2545 05:28 น. - comment id 81313
คิดอย่างน้อง ต่อง (ต้อง) ksg
27 กันยายน 2545 07:03 น. - comment id 81330
ขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับ.........ตอนนี้ก็หวังเรียนให้จบเป็นรางวัลแก่พ่อแม่ครับ......... ที่สำคัญทำตัวเป็นคนดี..........ตลอดไป
27 กันยายน 2545 15:20 น. - comment id 81464
แม่กำพร้า.. มือที่เหี่ยวเกี่ยวยกดูงกเงิ่น ยามลุกเดินเหินเคลื่อนเขยื้อนหมาย หลังงุ้มค้อมน้อมอยู่เอนลู่กาย เรี่ยวแรงหายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ ตาก็ฟางคางสั่นยามหันพูด มีจ้ำหูดปูดเอ็นเห็นหมองศรี รอยเหี่ยวผ่านสานทับยับเต็มที ปลายชีวีที่เห็นขื่นเค้นคอ อยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดายลูกหายสิ้น ชีพแม่รินผินสู่คนผู้ขอ เพียงภักษามาประทังชีพรั้งรอ ก่อนตายพอขอเห็นเขม้นมอง ไปอยู่ไหนใดปลื้มถึงลืมแม่ ปล่อยทุกข์ทนจนแก่ใจแม่หมอง ทุกค่ำเช้าเฝ้ากล้ำน้ำตานอง มีแต่ปองจ้องรอยคอยลูกมา แม่ตายแล้วแก้วตามาเผาศพ จงช่วยคิดปิดกลบมาพบหนา เดินถือรูปลูบภาพทาบอุรา เดินนำหน้าพาแม่แค่เชิงตะกอน