นับจากวันวาน......จากกันเนิ่นนาน วินาที่ที่สั่นสะท้าน...นาทีที่ทรมาน ชั่วโมงที่ร้าวราน....วันที่ฟุ้งซ่าน เดือนแห่งรติกาล... ..ปีที่เคยหวาน ผ่านเพียงวันวาน..ผ่านความเนิ่นนาน ผ่านความสั่นสะท้าน..ผ่านความทรมาน ผ่านความร้าวราน.....ผ่านหัวใจที่ฟุ้งซ่าน ผ่านรติกาล.....แต่ไม่เคยผ่าน.... .....ยังติดนานในหัวใจฉันเท่าเดิม....
สาแก้ว 11 ก.ย. 2545 14:00 น. - ID 22367 
1744
3
0
11 กันยายน 2545 15:10 น. - comment id 75626
Do not be so sad. It will be with you all your life, I can tell. But it will be fade out far away from your heart a little bit for each day pass by.
11 กันยายน 2545 17:09 น. - comment id 75671
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^..ขอมาให้กําลังใจห่างๆจ้า..^*^
.......................................
11 กันยายน 2545 23:57 น. - comment id 75712
ถ้าหัวใจโป่งพองก็แย่จิ ส่องหล้า ไงก็ขอให้เหมือนเดิมไว้ก่อง...อิอิ (มาแซว)
11 กันยายน 2545 23:58 น. - comment id 75714
จ๊าก...สาแก้ว... ขออำภัยจ๊ะ ไหงพิมพ์เป็ง ส่องหล้า ได้หนอ...แป่ว เพล๊งงงงงงงง!!!!!!!!!!!!...ท่าจะง่วงนอนจนเบลอ เก็บกวาดๆๆๆๆ
12 กันยายน 2545 09:23 น. - comment id 75840
เข้ามาซึมซับความงามในภาษา..เก็บไว้เถอะครับสิ่งที่งดงามในหัวใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
