วันเก่าเก่า...ขังฉันไว้ในโลกว่างเปล่าของตัวเอง มีหนังสือ...ต้นไม้...และบทเพลง...คอยเป็นเพื่อน ผ่านที่ที่เคยมีเธอครั้งใด...หัวใจ...ก็ยังคอยย้ำเตือน หมดหวังที่จะลบจะเลือน...ให้เหมือน...ไม่มีอะไร แต่แม้ใครจะดึงมือฉันออกไปหา... เพื่อเรียกคืนความเชื่อมั่นกลับมา...ไม่ล่ะ...ฉันจะไม่ไปหาที่ไหน ฉันรู้ว่า...วันหนึ่งจะมีคนมองมา...ด้วยสายตาที่เข้าใจ และแม้จะไม่พูดพร่ำให้หวั่นไหว...เขาจะทำให้ฉันออกไป...ไม่ยากเลย
31 สิงหาคม 2545 04:14 น. - comment id 71772
เมื่อไรจาหายเศร้าซะทีนา
31 สิงหาคม 2545 04:19 น. - comment id 71773
อ่านดูดีๆจิ ไม่เห็นจะเศร้าเลย
31 สิงหาคม 2545 04:44 น. - comment id 71778
เอ่อออ.... พี่ใจลอยไปหน่อยนุงจ้า เปิดหลายหน้า จ้า
31 สิงหาคม 2545 07:18 น. - comment id 71794
ใช่แล้วล่ะจ้า ซักวันจะมีคนมองมาด้วยสายตาที่เข้าใจ และจะได้เริ่มรักครั้งใหม่แบบสดใสชื่นบาน แฉ่ง กิกิ
31 สิงหาคม 2545 09:53 น. - comment id 71817
ฉันรู้ว่า...วันหนึ่งจะมีคนมองมา...ด้วยสายตาที่เข้าใจ และแม้จะไม่พูดพร่ำให้หวั่นไหว...เขาจะทำให้ฉันออกไป...ไม่ยากเลย I like this part a lot. I will be true, I believe. It is just a matter of time.
31 สิงหาคม 2545 10:25 น. - comment id 71826
ดีค่ะ เราต้องอยู่ด้วยความหวังเนอะ.. ^_^
31 สิงหาคม 2545 16:14 น. - comment id 71889
แหม พี่ไอซ์ซะอย่างเก่งอยู่แย้ว ใช่มะ
31 สิงหาคม 2545 20:14 น. - comment id 71924
มา..มะ มามองตาแมวซนแล้วเราไปวิ่งเล่นกันดีก่านะยอดมานุด ฮี่ๆ... แมวซนฮับ
31 สิงหาคม 2545 21:31 น. - comment id 71959
น่าอิจฉาน่ะค่ะ พบคนที่จริงใจและพร้อมจะยืนอยู่ข้างๆ......^_^
31 สิงหาคม 2545 23:00 น. - comment id 72003
คล้ายๆเป็นบทเพลงที่แฝงปริศนาอะไรบางอย่างใช่ไหมครับท่านละอองน้ำ
1 กันยายน 2545 01:15 น. - comment id 72060
อ่านแล้วให้กำลังใจดีนะจ๊ะ...คนเราต้องมีความหวังและเชื่อมั่นต่อตัวเอง
2 กันยายน 2545 19:42 น. - comment id 72466
มีความหวังต่อไปนะคะ มันต้องเนจริงซักวัน
2 กันยายน 2545 23:49 น. - comment id 72568
ไม่ออกไปแล้วมันจะเจอมั้ยเนี่ย
5 กันยายน 2545 01:32 น. - comment id 73240
ก็ไม่เป็นไรนี่