ย่างเท้าเลาะเลียบหาดทราย หลีกหนีความวุ่นวายในคืนที่หนาวเหน็บ ให้รัก...เป็นรักเพียงฉันคนเดียวที่กอบเก็บ ในความทรงจำที่ร้าวเจ็บ... ฉันเอื้อมมือเก็บเศษฝันในวันวาน แสงดาวห่มกอดปลอบโยนฉัน สายลมโอนอ่อนเดินทางมาพัดผ่าน ผืนทรายอยู่เป็นเพื่อนในคืนที่ร้าวราน ยังยิ้มทั้งน้ำตากับวันวานที่มีเธอ ความรักที่หลุดลอยไปไกล หัวใจของใครคนหนึ่งก็ลอยเคว้ง ไม่กล้าที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเอง ร่องรอยของความรักยังบรรเลงเพลง...รักเธอ แม้วันนี้ท้องฟ้าของฉันนั้นเงียบเหงา แต่เรื่องราวของเราบันทึกไว้กลางใจเสมอ แม้กาลเวลาพัดพาเธอจากไปไกลไม่อาจเจอ แต่ที่ในหัวใจยังไม่เผลอหลงลืมเธอสักที ฉันอาจเหมือนใบไม้ที่ล่องลอย...ไร้น้ำหนัก ฉันอาจไร้แล้วซึ่งคำว่ารักจากเธอผู้แสนดี ต่อจากนี้แม้ต้องกอดตัวเองยามร้องไห้ร้าวฤดี แต่ก็คงมีสักนาที...ที่ยิ้มได้เพราะร่องรอยของความรักเรา
แอ็ปเปิ้ล 31 ส.ค. 2545 00:33 น. - ID 21604 
1284
2
0
31 สิงหาคม 2545 01:45 น. - comment id 71717
เป็นกลอนที่เพราะดีจัง...... เก่ง เมือไรจามีเรื่องสันที่โดนใจพี่อีกน๊า.......
31 สิงหาคม 2545 07:23 น. - comment id 71796
ซักวันแม้ความเจ็บยังไม่เลือนหาย แต่ขอให้แอปเปิ้ลยิ้มได้เมื่อมองดูมันนะจ๊ะ
31 สิงหาคม 2545 19:31 น. - comment id 71917
เศร้าจัง
31 สิงหาคม 2545 22:13 น. - comment id 71980
ยังมีเพื่อนคนนี้เสมอนะ เมื่อไหร่เพื่อนเราจะหายเศร้าซะทีนะ ยังมีคนอีกมากนะที่ยังรอเปิ้ลอยุ่ลองเปิดใจสิเพื่อนรัก
3 กันยายน 2545 13:14 น. - comment id 72697
เศร้าจังเลยเน้อ เมื่อไรจะมีกลอนสมหวังบ้างจะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
