หวานซะ
ทรายหวาน
เรื่องสะเทือนใจ
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า สมมติมีนางเอกกับพระเอกก็แล้วกัน
ทั้งสองคนคบกันมาหลายปีดีดัก จนหลายคนคิดว่าเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันมาก
ฝ่ายชายเป็นคนน่ารัก ตรงต่อเวลา รับส่งฝ่ายหญิงไม่เคยขาด เวลาเจ็บป่วยก็มาดูแล
แต่ไม่เคยเอ่ยคำว่า รัก ออกจากปากเลย นางเอกของเราก็เลยรอแล้วรอเล่า
พ่อเจ้าประคุณพระเอกก็ไม่ยอมเอื้อนเอ่ยคำว่า รัก ออกจากปากสักที
จนคบกันจะเป็น 5 ปีแล้ว ฝ่ายหญิงอายุก็ปาเข้าไป 30 แล้ว
ฝ่ายชายก็ยังไม่เคยบอกคำว่ารักสักที
จนกระทั่งมีหนุ่มเหน้าอีกรายเข้ามาในชีวิต มารู้จักนางเอกของเราได้ 3-4 เดือน
ก็บอกขอแต่งงานเลย เป็นคุณๆ จะแต่งไหมครับ
นางเอกของเราคิดไปคิดมา ก็ตกลงปลงใจรับหมั้นรอวันแต่งงาน
ก็เขาบอกว่ารักเขาจริงนี่
และพระเอกของเราก็ไม่มีทีท่าจะบอกว่ารักให้หลุดลอยออกจากปากเลย
พอใกล้วันครบกำหนดนัดแต่งงาน นางเอกทนไม่ไหวไปถามพระเอกว่า
ฉันจะแต่งงานแล้วนะ เธอจะว่าอย่างไร
พระเอกก็ตอบแบบข่มอารมณ์และความรู้สึกว่า ผมยินดีด้วย
ทีนี้นางเอกของเราจับน้ำเสียงได้ เพราะคบกันมานาน รู้ว่าชายในดวงใจกำลังเศร้า
ก็เลยถามว่า เธอรักฉันไหม
พระเอกตอบว่า รักซิ
นางเอกก็บอกกลับไปว่า แล้วทำไมไม่บอก
ผมนึกว่าคุณรู้แล้วซะอีกว่าที่ผมทำอะไรให้คุณทุกวันนี้เป็นเพราะผมรักคุณ
พระเอกของเราตอบ
เรื่องของเรื่อง นางเอกของเราต้องไปขอถอนหมั้น แล้วกลับมาแต่งงานกับพระเอกแทน
แม้ว่าเรื่องนี้จะแฮปปี้เอนดิ้ง
แต่แหม...ผมว่าทำไมไม่ลองถามหนุ่มในดวงใจสักหน่อย
ผู้ชายหลายรายไม่ค่อยยอมเอื้อนเอ่ยคำว่ารักออกจากปากเลย
ผิดกับอีกหลายคนที่พูดคำว่ารักเสียจนไม่รู้ว่า รักจริงหวังแต่ง หรือ
รักลวงควงแล้วทิ้งกันแน่
................................................................................................