หากเธอ...บังเอิญผ่านมา และพบว่าฉันยังยืนอยู่ที่เก่า ร่องรองของน้ำตายังเปรอะเปื้อนไม่เคยบางเบา นั่นเพียงเพราะฉัน...ยังไม่ลืม คำว่า ..เรา.. เท่านั้นเอง ยังไม่รู้...จะเดินต่อไปทางไหน ้ฟ้าของฉันไม่เคยสดใสเลยสักครั้ง เดินไปก็หลงทาง...ขอพักตรงที่เก่าโดยลำพัง เผื่อคืนวันเก่า ๆ จะช่วยประทังลมหายใจให้ฉันได้ฟื้นคืน หากเธอคืออุ่นเดียวในชีวิต ขอให้ฉันได้ใกล้ชิดเธออีกสักหน่อย แม้นาทีนี้ที่เธอได้ก้าวถอย ขอฉันได้ฝังรอยตรง..ความรัก..อย่างเดียวดาย ...สัญญาว่าฉันจะไป... หากหัวใจเริ่มแกร่งและพร้อมมากกว่านี้ หากเจ็บปวดเพียงพอแล้วกับความรักที่ค่าไม่มี วันนั้น..ฉันจะออกจากที่พักพิง..โดยไร้เธอ
20 สิงหาคม 2545 19:33 น. - comment id 68673
ปล่อยให้มันเป็นไปตามสบายเถอะ ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ ปล่อยอะไรอะไร ให้วันเวลาช่วยจัดการ ปล่อยใจฝันสวย สวยตามสบายเถอะ กลับไปทำอะไรที่ต้องทำก่อน เก็บเอาใจดีดี ให้คนดีดีที่จะเจอ เมื่อถึงเวลา มาร้องเพลงปลอบค่ะ อย่าเศร้ามากนะ
21 สิงหาคม 2545 01:08 น. - comment id 68770
พี่ยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอจ๊ะ