มิ-ไ ด้-ห-ม-า-ย-ค-ว-า-ม-ว่-า

จีรชล


ฉันบรรลุนิติภาวะ
จากความไร้เดียงสา
เป็นคนที่หมดยุคจากความอ่อนไหว
ไม่มีบทกวีแห่งความรักให้ขับขานอีกต่อไป
มีแต่ตำนานชีวิต
ที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม...น้ำตา
บาดแผล
แม้วันนี้
น้ำตาจะซึมไหลเพียงน้อย
เสียงหัวเราจะยังคงแหบแห้ง
มิได้หมายความว่า...ทุกสิ่งที่เป็นฉัน
จะเบาบางจากอารมณ์กระทบ
เพียงแต่ฉันเติบโต  จนความรู้สึกต่าง-ต่าง
อ่อนเยาว์กว่าชีวิตฉัน
				
comments powered by Disqus
  • yai

    15 กรกฎาคม 2545 15:26 น. - comment id 61127

    น่าสงสารเจ้าเด็กน้อยคนนี้จังเลย
  • Pbum

    15 กรกฎาคม 2545 15:29 น. - comment id 61128

    เพราะมาก ๆ  เลย  ประทับใจ  ขอตบมือให้
  • ณธีร์

    15 กรกฎาคม 2545 16:21 น. - comment id 61137

    (O^____^O)
  • โคลอน

    16 กรกฎาคม 2545 00:12 น. - comment id 61211

    ประสบการณ์สอนให้คนเราแกร่งขึ้น
    
    (o^___^o)
    
    
    
    
  • ข้าวปล้อง

    16 กรกฎาคม 2545 23:33 น. - comment id 61334

    เก็บประสบการณ์ไว้เป็นข้อคิดแล้วกันนะจ๊ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน