หมาตัวหนึ่งยืนตากฝนอย่างเปลี่ยวจิต สุดจะคิดคำนึงหน้าหาเจ้าของ ท่านรับข้ามาในบ้านใยไม่มอง ข้าไม่ใช่สิ่งของทิ้งง่ายดาย หมาโง่เง่ารักท่านมากสุดในจิต เพียงได้คิดได้รักปลื้มใจหนา หมาซื่อสัตย์อยู่ในใจท่านไหมน้า แต่ท่านจะอยู่ในใจข้าเสมอ ข้าเป็นสัตว์ไม่เลอเลิศดั่งท่านคิด แต่ใจจิตของข้าเลิศยิ่งกว่า หากจะขอความรักความเมตตา ขอเวลาให้กับข้านานนานเทอญ