เพราะเราไม่ได้ใช้...หัวใจดวงเดียวกัน ต่างคนก็เลย...ต่างความฝัน...ต่างจุดหมาย เพราะคนบนฟ้า...อนุญาตให้เราผ่านมา...แค่ทักทาย ความผูกพันทั้งหลาย...ก็คงค่อยๆ เลือนหาย...กลายเป็นเงา เวลาที่ฉันเดิน...บนเส้นทางนี้ ก็ยอมรับว่ามีหลายที...ที่รู้สึก...เหงา และก็มีหลายที...ที่รู้สึก...เศร้า แต่ก็จะพยายามเข้าใจว่า...คงเป็นเพราะเรา...ไม่ได้ใช้หัวใจดวงเดียวกัน
7 กรกฎาคม 2545 01:26 น. - comment id 59293
อ่านแล้วเหงาๆ อะ
7 กรกฎาคม 2545 02:37 น. - comment id 59316
เหงา...เศร้า...บาดลึก
7 กรกฎาคม 2545 12:42 น. - comment id 59351
เพราะคนบนฟ้า...อนุญาตให้เราผ่านมา...แค่ทักทาย คนบนฟ้า...ช่างใจร้ายจริงๆ นะ ชอบมากครับ อ่านแล้วได้อารมณ์ดีจัง
7 กรกฎาคม 2545 15:44 น. - comment id 59381
อืม ๆๆ คงเพราะเราไม่ได้ใช้หัวใจดวงเดียวกัน
7 กรกฎาคม 2545 19:41 น. - comment id 59410
คนละจิตคนละใจ...ก็รักจะให้ทำไง...ยากจะเข้าใจจจริงๆ
7 กรกฎาคม 2545 21:55 น. - comment id 59420
จริงด้วยครับ หงึกๆๆๆ
7 กรกฎาคม 2545 22:58 น. - comment id 59424
ชอบมากค่ะ ~o^
8 กรกฎาคม 2545 00:25 น. - comment id 59435
ใช่เลยยค่ะ เห็นด้วย..
8 กรกฎาคม 2545 23:37 น. - comment id 59684
God gave you ... two legs to walk, ... two hands to hold, ... two ears to hear, ... two eyes to see, ... but why did he give you only one heart ? Because he gave the other one to someone for you to find.
13 กรกฎาคม 2545 20:15 น. - comment id 60722
^_^