เหนื่อย.... ฉันเดินมาไกลเหลือเกิน ไกลเกินกว่าที่ฉันจะกลับไปตั้งต้นใหม่ได้แล้ว ฉันจำได้ว่าฉันเริ่มเดินทางกับหมู่คนรู้จัก แต่บัดนี้ ผู้คนรอบข้างฉันเริ่มแยกทางจากไปทีละคน สองคน.. แต่ฉันยังอยู่... ยังเดินไปตามทาง ทางแยกที่ผ่านมามากมาย ทำไมนะ ทำไมฉันถึงเลือกเดินทางนี้ คงจะเป็นทางที่เหมาะสมสำหรับฉันที่สุดแล้วสินะ... ขอพักก่อนนะ พักสักครู่ แล้วฉันจะเดินทางต่อไป... เพื่ออะไรนะหรือ อืมม ถึงปลายทางแล้วฉันคงจะมีคำตอบ หรืออาจจะไม่มี...!! แต่ฉันก็จะเดินต่อไป...
24 มิถุนายน 2545 09:32 น. - comment id 57349
การเดินทาง ยิ่งยาวไกล ยิ่งเหน็ดเหนื่อย ยิ่งโลดโผน ยิ่งมีอุปสรรค ยิ่งลำบากเพียงใด กลับเป็นความเปรมจิตต์ อันเลอค่าของนักเดินทาง หลายคนจึงเลือกเดินทาง เพื่อไม่ให้เกิดความหยุดนิ่ง การหยุดนิ่งจึ่งเป็นอันตราย แต่การขยับไปข้างหน้า ถึงแม้เพียงก้าวเดียว ถือว่าเป็นการก้าวล้ำ ไปแล้วอย่างหนึ่งของ มนุษยชาติ
24 มิถุนายน 2545 12:15 น. - comment id 57370
ค่อย ๆ เดินนะค่ะ ระวังสะดุด เส้นทางชีวิต มันก็ต้องมีล้มลุกกันบ้าง ค่อย ๆ เดินนะค่ะ ถ้ายังไม่ถึงปลายทาง จะแวะพักสักบ้าง แต่ก็อย่างเพิ่งท้อใจ ถ้าล้มแล้วก็รีบรีบลุก มีใครคอยฉุดบ้างไหม เสียงเรียกจากข้างหน้าอาจมีใคร หรือคนข้างหลังไล่ตามมา ค่อย ๆ เดินนะค่ะระวังล้ม ถ้าเดินไปเจอคนแปลกหน้า หยุดถามทางไม่ต้องกลัวเสียเวลา คำชี้นำอาจมีค่าพอทุเลาอาการ
24 มิถุนายน 2545 22:20 น. - comment id 57481
ชอบ....บทกวี....ของ....ปถุชน...จังค่ะ... สำนวน...ความหมาย....คำคม.. ชอบค่ะ....
6 กรกฎาคม 2545 13:39 น. - comment id 59207
หนทางข้างหน้า ยังรอคนเดินทาง ผ่านทางไม่มีสิ้นสุด