มองชีวิต...จากสิ่งที่เห็น

อังโกะ จัง

มองออกไปนอกหน้าต่าง........รถโดยสาร
เป็นผู้คน......ทำงานกัน หลากหลาย
ทั้งผู้หญิง คนแก่ เด็ก และ ผู้ชาย
ไม่สบาย...ในเมืองหลวง......สับสนจริง
--------------------------------------------------------------
ที่แยกไฟแดง..............เห็นเด็กขาย พวงมาลัย
ที่ริมทางรถไฟ..........เห็นคนขายไข่ปิ้ง
ที่สนามพุทธ..............เห็นคนขายเสื้อผ้า สุดเนี๊ยบนิ้ง
ขายทุกสิ่ง..................ที่คน นั้นต้องการ
-----------------------------------------------------------------
มองไปก็.....................เห็นแต่ ความลำบาก
เค้าเหนื่อยยาก............เพื่อแลกมา ซึ่งอาหาร
แต่บ้างคน....................กินทิ้งขว้าง.........ช่างสำราญ
พวกชอบผลาญ.............ทรัพยากร.........ไปวันๆ
-----------------------------------------------------------------
เห็นความลำบาก ของ ผู้คน..........เป็นคำสอน
ว่าหากตอน.................มีแรงอยู่....ให้ขยัน
จงพากเพียร................อุสาหะ....ทำงานกัน
เพราะบางวัน...............เรา อาจ อด...เหมือนบางคน
------------------------------------------------------------------
เกิดเป็นคน..................ต้อง อดทน และ ต่อสู้
สู้ให้รู้ ให้ อยู่รอด...........ไม่หมองหม่น
หากขี้เกียจ....................จะ ฉิบหาย.........และ อับจน
เกิดเป็นคน...................ต้อง ขยัน .....จึง เจริญ
--------------------------------------------------------------------
ประกอบอาชีพ ด้วย...............สัมมาอาชีวะ
อุสาหะ สุจริต.....................เป็น สิ่ง น่า สรรเสริญ
ทุกหยาดเหงื่อ......ที่แลกมา.....เพื่อได้เงิน
ยากเหลือเกิน......................เวลาใช้....คิดให้ดี
--------------------------------------------------------------------------------
เผื่อต่อไป วันข้างหน้า.................จะได้ไม่ลำบาก
หากตกยาก  มีเงินเก็บ.................ไว้ใช้ ไม่ต้องเป็นหนี้
ใช้ชีวิต อยู่ด้วย.............................ความพอดี
แล้ว ชีวี................จะเป็นสุข..........ไม่ทุกข์ เอย
----------------------------------------------------------------------------------