หน้าส่วนตัว
ลมพัดไหวหมู่ไม้ ร่ายรำ
คล้อยเคลื่อนตามลำนำ แผ่วพลิ้ว
ละอองแดดพรมพรำ พราวพร่าง
ก้อนเมฆเสกสีริ้ว ถักรุ้งประดับฟ้า
กรวดก้อนเก่าหนึ่งก้อน มองเหม่อ
ไหวหวั่นน้ำตาเอ่อ อ่อนล้า
อยากมีค่าเทียบเสมอ สรรพสิ่ง รายรอบ
ใฝ่ฝันพราวพร่างฟ้า ค่าล้ำดุจดาว
คร่ำครวญครางตัดพ้อ ต่อฟ้า
ไยท่านเสกฉันมา ต่ำต้อย
ไยไม้ดอกดอกหญ้า งามงด
ไยจับสายรุ้งร้อย ขอบฟ้าสวยงาม
กลางสายลมแผ่วล้อ ฟ้าใส
ก้อนกรวดน้ำตาไหล ชอกช้ำ
เพ้อฝันหากวันไหน ดินเปลี่ยน เป็นฟ้า
ก้อนกรวดคงสวยล้ำ พร่างฟ้าบนดิน
ตะวัน 15 ก.ค. 2544 10:41 น. - ID 1644 
1231
0
0
16 กรกฎาคม 2544 02:53 น. - comment id 5380
โห.. ตะวันไปเป็นนักแต่งกลอนมืออาชีพได้แล้วค่ะ (เพราะมากๆๆๆ เลย.. เราชอบค่ะ) ^__^
16 กรกฎาคม 2544 04:36 น. - comment id 5394
ลักษณะภาษาพริ้วไหวสวยงามมากครับขอชม
17 กรกฎาคม 2544 09:16 น. - comment id 5512
อืมๆดีทีเดียว ที่เด็กสมัยนี้คิดอยากจะเขียนโคลง ใช้ได้ทีเดียว
22 กรกฎาคม 2544 07:41 น. - comment id 6052
ชอบคุณทุกคนเลยนะครับ..แต่ไม่รู้ว่ายังแคร์ไปอยู่หนใด..ไฉนไม่มาอ่านเหมือนทุกที
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
