4 มิถุนายน 2545 22:03 น. - comment id 53917
พอกันกับ ใจไพลดวงนี้ ที่แหลกยับกับการหยามหมิ่นของใครบางคน ที่ไพลหลงโง่งมและจริงใจมานาน......... ------------- อืม...พี่ไพล เศร้า เศร้า แฮะ ตอนจบ ขอให้คนคนนั้นที่พี่ไพลว่ากลับมาหาพี่ไพลเหมือนเดิม เป็นคนคนเดิมนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
4 มิถุนายน 2545 22:34 น. - comment id 53933
บางคราน้ำตาจะชะล้างสนิมในใจได้ดีที่สุด
4 มิถุนายน 2545 22:39 น. - comment id 53937
มาขอบคุณพรระวีนะคะ และขอนำคำสนิมในใจไปแต่งเรื่องนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ทำให้ซึ้งใจเหลือเกินแล้วค่ะ ด้วยรัก
4 มิถุนายน 2545 23:12 น. - comment id 53949
ร้อยเรียงอักษรได้ป็นเรื่องราว น่าติดตามมากเลยค่ะ ชอบบรรยากาศหลังฝนมาก แต่ไม่อยากให้หยาดฝน ปนหยาดน้ำตาเลยนะ...
5 มิถุนายน 2545 00:40 น. - comment id 53962
พายุพลัดมาไม่นาน เดวมันก็จางหายไปเองล่ะค่ะพี่ทะเล
5 มิถุนายน 2545 01:32 น. - comment id 53976
Today you poem is really sad. I hope you will not be as sad as in your poem. Life can be tough. We just cannot control it and even if we can control it, we do not want to do it that way sometimes.