พุทธพจน์ภาษิตลิขิตเขียนกาลจำเนียรก่อนเก่าเขาศึกษา
ระดับความรู้แจ้งแห่งปัญญา
เฉกฝึกม้าให้เชื่องเปรื่องอินทรีย์
ชายผู้หนึ่งน้อมเกล้าเฝ้าพุทธะ
อาชีวะฝึกม้าเป็นสารถี
ตถาคตตรัสปุจฉาถามพาที
ถึงวิธีฝึกม้าจงสาธยาย
ชายฝึกม้าสารถีเกสีตอบ
ในระบอบฝึกม้าอาขยาย
มีวิถีสี่แบบอย่างแยบคาย
ทูลถวายน้อมเกล้าเล่าความนัย
ม้าหนึ่งฝึกเพียงละม่อมพร้อมสยบ
อาหารครบน้ำดีเปลี่ยนนิสัย
เอ่ยวาจาฟังเพราะเสนาะใจ
ก็เชื่องได้ดั่งอุบลบานพ้นธาร
ม้าสองฝึกรุนแรงใช้แทงปฏัก
ยากยิ่งจักเชื่อเชื่องเปลืองสังขาร
บ้างลงแส้ผูกขาพันธนาการ
งดอาหารความพยศจึงหมดลง
ม้าสามดั่งอุบลปริ่มพ้นน้ำ
เบาหนักทำเพาะบ่มสมประสงค์
บ้างรุนแรงบ้างละม่อมยอมเชื่องลง
อาชาคงใช้ประโยชน์สิ้นโทษภัย
ม้าสี่ราวอุบลงอกเพิ่งออกเหง้า
เป็นอาหารปลาเต่ามิเอาไหน
จะฝึกฝนเสียเปล่าเขลาเกินไป
ฝึกไม่ได้ให้ฆ่าทิ้งอิงปาจารย์...
คีตากะ 28 ส.ค. 2566 08:49 น. - ID 150349 
868
1
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
