วัฏจักร

คีตากะ

กระแสลมแสงแดดเพียงแผดเผา
ค่อยขัดเกลาผิวน้ำลำละหาน
ละอองไอระเหยลอยคล้อยวิมาน
สอดประสานก่อกำเนิดเกิดเมฆา
มวลหมู่เมฆวิเวกไหวลอยไหลล่อง
สุดท้ายต้องล่วงหล่นพ้นเวหา
เสียงกัมปนาทฟาดสายแสงพรายตา
วรุณหลั่งลาฟ้าดั่งอาลัย
ก่อสายชลชโลมดินทั่วถิ่นท่า
เข้าพรรษาหน้าฝนชลหลั่งไหล
จากภูผาสู่พสุธาชลาลัย
ร้อยรินไปสู่สาครจรละลาย
ไอ-เมฆ-ฝน-ธารา-สู่-มหาสมุทร
มิสิ้นสุดรอบวงคงความหมาย
การเกิดขึ้น-ตั้งอยู่-สู่-ดับมลาย
วนเวียนว่ายน่าหน่ายนักวัฏจักรธรรม...
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน