ท้องทุ่งนาวันนี้พิกลแปลก
คันไถแอกถูกทิ้งอิงแอบเสา
เห็นเคียวคานเหน็บฝาพาซึมเซา
แม้ทุยเจ้าก็ลับหายไม่เหลือรอย
เจ้านกเอี้ยงเดียวดายคล้ายส่งเสียง
ขาดคู่เคียงเพื่อนทุยคงเหงาหงอย
เกาะกิ่งตะเคียนวังเวงร้องเพลงคอย
เสียงเศร้าสร้อยตัดพ้อรอทุยย้อน
ท้องทุ่งร้างว้างเวิ้งและเหว่ว้า
คอยคนมาพลิกฟื้นคืนไถ่ถอน
เขาขุดนาขายดินสิ้นนาดอน
รับเงินก้อนขายนาต้องอาลัย
เปลี่ยนที่นามาเป็นทะเลสาบ
จากที่ราบเป็นที่ลุ่มชุมชนใหม่
มิเหลือแล้วชาวนาเคยอาลัย
เมื่อเอไอแทนที่วิถีชน
รถบรรทุกเข้า-ออกบอกลางเลศ
ชนวนเหตุนาร้างกลางไพรสณฑ์
เมื่อหนุ่มสาวเข้าเมืองเฟื่องกมล
ด้วยความจนชักนำจำทิ้งนา
อุตสาหกรรมสร้างเงินสูงเกินเทียบ
ไกลเกินเปรียบท้องทุ่งมุ่งอุตส่าห์
ใช้ที่น้อยสร้างเงินเกินอัตรา
แต่ท้องนาที่มากยากทำเงิน
ล้อเกวียนฝุ่นเกรอะกรังดั่งสิ้นค่า
หุ่นไล่กาคอตกอกขัดเขิน
เหลือยุ้งฉางว่างเปล่าเขาหมางเมิน
ท้ายก้าวเดินทางสู่พิพิธภัณฑ์…