ปฐวีรกร้างแลว่างเปล่า
เปรียบกาย-ใจแห่งเราอันเขลาขลาด
เตรียมเครื่องเขียนปากกาผจงวาด
เขียนแบบลงกระดาษวาดบ้านงาม
ใช้จอบเสียมเตรียมขุดจุดฝังเสา
ดั่งใจเราเกิดศรัทธามาล้นหลาม
จนมั่นคงมิหวั่นไหวในทุกยาม
วางขื่อนามเบญจศีลทั่วอินทรีย์
รัดหัวเสาด้วยอะเสกันเซล้ม
ดุจเพาะบ่มสังคหวัตถุสี่
ตั้งมั่นในคุณงามและความดี
พละห้าคือดั้งชี้ที่ตั้งตรง
พาดอกไก่บนดั้งตั้งตระหง่าน
ดั่งพรหมวิหารธรรมนั้นอันสูงส่ง
ติดจันทันเหนืออกไก่ให้มั่นคง
ดุจดำรงบารมีหกยกขึ้นวาง
ครั้นโครงสร้างมิส่ายแส่วางแปพาด
แทนอำนาจแห่งวิมุตหยุดหม่นหมาง
แทงทะลุสุญตาพาปล่อยวาง
อยู่ไกลห่างทวิลักษณ์จักปรีดิ์เปรม
จึ่งติดตั้งหลังคากันฟ้าฝน
เทียมทศพล-ญาณศานติ์เกษม
คอยคุ้มภัยให้เราเฝ้าปรีดิ์เปรม
ด้วยอิ่มเอมในรสธรรมล้ำโลกา
พลันก่อเกิดเคหาสน์พิลาสเหลือ
ประโยชน์เอื้อเจ้าของครองเคหา
ปานประดุจนิพพานสราญอุรา
สุขหรรษาร่มเย็นเป็นนิรันดร์...
คีตากะ 3 ม.ค. 2562 07:54 น. - ID 150055 
2086
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
