๑. ความคิดถึงดึงจิตให้คิดหวัง
ตั้งแต่ยังไม่มีสิทธิให้คิดถึง
ประทับรอยทรงจำห้วงคำนึง
รอยรักซึ่งซึ้งเสมอเธอคนดี
๒. มิใช่คนแรกคบหรือพบหน้า
แต่คิดว่าเธอแหละใช่คนหมายที่
ฉันหวังเคียงครองอยู่คู่ชีวี
ใจหยุดที่เธอแล้วนะแก้วตา
๓. อาจต้องรอเธอทานการพิสูจน์
จริงตามพูดหรือฉันให้ได้มากกว่า
บางคราวรักไม่ต้องการด้านเวลา
แม้สบตาแรกเห็นก็เป็นใจ
๔. ยังศรัทธารักแท้ไม่แปรเปลี่ยน
ถือความเพียรและพร้อมจะยอมให้
บนหนทางบากบั่นอันยาวไกล
ก็แสนใกล้เพราะเธอคู่อยู่ร่วมทาง
๕. ความคิดถึงรู้สึกดังกึกก้อง
ทั้งสี่ห้องหทัยอยู่ไม่ห่าง
เฉกเช่นหงส์พงศกรร่อนลงกลาง
ใจเคยร้าง...ก็กลับล้น...รักจนเต็ม
ด้วยความหวังดี
เกรียงไกร รอบรู้
เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร
(พ. ๑๔ กันยายน ๒๕๕๙)