มรสุมรุมเร้าเสาโค่นหัก อกตะหนักนักหนาข้าจักสู้ หยุดตั้งรับขับเคี่ยวเคี้ยวศัตรู กำลังรู้น้อยนิดคิดโรมรัน ถอยก็ตาย..วายวาง..ขวางก็แย่ นิ่งแน่แท้แดดิ้นสิ้นอาสัญ จิตวิตก..อกข้า สุดจาบรรณ์ สารพัน ปัญหา ผวาใจ ท้องฟ้าเพลานี้สีหม่นหมาง เวิ้งเว้งว้างกลางคลื่นลื่นไถล พัดกระหน่ำซ้ำมาซาซ้ำไป กระโดงใบ หงายงอ รอปลิดปลง เสากาบเซ เหซัด สะบัดเหวี่ยง ฟ้าเปรี๊ยงเปรี๊ยง เยี่ยงผ่า ลาลื่นหลง เรือลำน้อย ด้อยสมอ ขอแค่ทรง ดึงเชือกลง จงใจให้เจ้าลอย..................กวีชาวบ้าน
2408
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
