ดอกไม้เคยบานในลานสวน แรงลมเร้ารวนจนรานหัก คุณนายเจ้าเคยตื่นสายนัก ดอกรักเคยหอมเมื่อดอมดม ดินดำแดงเดือดด้วยเลือดราด อำนาจหยิบใช้ไม่เหมาะสม ทะเลซัดคลื่นชนตื่นตรม ความทุกข์ถาถมอย่างคมคาย แท่งหินสลักถ้อยจารึก ประวัติศาสตร์ไร้สำนึกจนขาดหาย เรื่องเล่าเก่าก่อนความวอดวาย ดอกไม้ล้มตายทุรายรน จดหมายจากชายผู้พ่ายแพ้ บอกเล่าความอ่อนแอและสับสน บันทึกภาพแดนเถื่อนทรชน จนอาทิตย์ไม่อาจทนส่องแสงทอง สายฝนกำลังสาดบนถิ่นนี้ ท้องฟ้านั้นมีแต่ความหมอง ดอกไม้ร้องไห้ลงล้มกอง เลือดนองอีกเท่าไหร่แล้วไม่รู้
กวีปกรณ์ 5 ส.ค. 2555 12:24 น. - ID 145264 
1757
2
0
5 สิงหาคม 2555 22:40 น. - comment id 1241425
นั่นดิ นานอีกเท่าไหร่หนอกว่าแสงจะสว่างสู่่ดินแดนทองของเรา
6 สิงหาคม 2555 17:40 น. - comment id 1241466
มีนัย แต่ไม่มีลับลมคมนัย :)
6 สิงหาคม 2555 13:12 น. - comment id 1241481
รอ...คงอีกไม่นานดอกไม้คงสดใสเหมือนเดิม
6 สิงหาคม 2555 07:59 น. - comment id 1241514
ดอกไม้ขาดปุ๋ย ขาดน้ำ ไม่อาจบานจ้ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
