บทสุดท้ายของนิยายรัก ของ หยก บูรพา (ก็แค่บางอารมณ์ ที่คิดถึง!..เพียงอยากนำมาบันทึกไว้) ๏ จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน ฟ้าสีทอง ดอกไม้บาน ธารพระจันทร์ และรักอันคงค่าสถาพร ฉันเฝ้ารอคอยวันที่ฝันไว้ รอด้วยรักด้วยใจไม่ถ่ายถอน แต่นี่สร้อยสายสวาทมาขาดตอน เธอกล้ารอนลงด้วยมือเธอหรือไร เมื่อเธอสิ้นเสน่หามาสนอง รักที่ปองมอดหมดความสดใส แผลรักร้ายบ่อนทั่วเนื้อหัวใจ จะต้องปวดร้าวไปถึงไหนกัน ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน และอาจเป็นเช่นนี้ชั่วชีวัน เมื่อรักอันแจ่มกระจ่างกลับร้างไกล นิยายรักยืดยาวของเรานั้น คงไร้วันสดชื่นขึ้นบทใหม่ หมดความหมายที่จะรอกันต่อไป เพราะเปลวไฟรักดับลงกับตา ๚ ผลงานของ หยก บูรพา หรือเฉลิมศักดิ์ (ศิลาพร) รงคผลิน
papaanan 2 ส.ค. 2555 22:24 น. - ID 145242 
3008
3
0
3 สิงหาคม 2555 08:45 น. - comment id 1241205
วรรคทองนี้โดนใจใครหลายคนเลยนะคะ
3 สิงหาคม 2555 08:57 น. - comment id 1241215
ดอกรักบานในหัวใจใครทั้งโลก แต่ดอกโศกบานในหัวใจฉัน ใช่แล้ว วรรคทอง
3 สิงหาคม 2555 08:58 น. - comment id 1241217
กลอนชั้นครู ของนักประพันธ์ชั้นเทพ
3 สิงหาคม 2555 11:39 น. - comment id 1241241
วรรคทอง...
3 สิงหาคม 2555 23:41 น. - comment id 1241298
ครับ คุณเพียงพลิ้ว คุณรัถยา คุณแย้ม และคุณบุหรง ครับ...ส่วนมากเรามักจำเฉพาะวรรคทอง เลยหลงลืมที่มาที่ไป ก็เลยนำมาลงไว้ กันตัวเองลืมน่ะครับ
3 สิงหาคม 2555 23:57 น. - comment id 1241300
ครับ คุณเพียงพลิ้ว คุณรัถยา คุณแย้ม และคุณบุหรง ครับ...ส่วนมากเรามักจำเฉพาะวรรคทอง เลยหลงลืมที่มาที่ไป ก็เลยนำมาลงไว้ กันตัวเองลืมน่ะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
