**.. วันที่ไม่มาถึง ..**
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. เธอจะมัวรออะไร ...
ฟ้าผืนใหม่อาจไม่ทันในวันพรุ่ง
ตะวันเดิมจะไม่แย้มแจ่มจรุง
สายโค้งคุ้งรุ้งพาดอาจไม่มี ...
๒. จะขีดเขียนรูปใดใจจงวาด
ถึงพลั้งพลาดด่างพร้อยเปรอะรอยสี
เช่นชีวิตถูกตราเป็นราคี
ก็เพราะนี่คือนิยามความเป็นคน ...
๓. ถ้าเธอรอถนนให้คนว่าง
ฝันจะร้างร่างโหยโรยร่วงหล่น
กล้าจะก้าวเท้าจะข้ามความอดทน
แม้เสียงกร่นสาปแช่งจะแทงใจ ...
๔. เมื่อล่วงผ่านนาทีของชีวิต
ย่อมหมดสิทธิ์คิดหวนทวนมาใหม่
เธอล่ะ...รอคอย...ทำอะไร
วันพรุ่งนี้...หรือวันไหน...อาจไม่มา
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)